Bij de Lidl zie ik vanmorgen deze fiets, met daar achterop een kratje, staan. Dit doet mij onmiddellijk denken aan een incident wat zich jaren geleden aan de grens tussen Nederland en Duitsland heeft voorgedaan. Wekenlang passeerde een oudere heer de grens met achterop een zelfde soort kratje als deze, misschien iets dieper dan dit. Het krat was gevuld met zand. De douane beambte werd, bij een tweede passage, toch wel een beetje achterdochtig en vroeg de oude heer wat er in het kratje zat. "Zand" was het korte antwoord van de berijder van de fiets. Bij een derde keer geloofde de douane de man niet meer op zijn blauwe ogen en begon in het zand te graven. Er werd niks gevonden. Ook de weken erna, kon men helemaal niets in het krat ontdekken, behalve dan het zand. Jaren later treffen de twee elkaar in een kroeg. De beambte kan het niet laten en vraagt de oude heer wat hij nu in hemelsnaam smokkelde, want dat je iets smokkelde staat boven iedere twijfel. Maar nooit heb ik iets kunnen vinden.
De oude man kijkt de douane beambte aan en er speelt een vileine glimlach om zijn mond. "In het zand achterop de fiets, heeft nooit smokkelwaar gezeten!" Hij neemt even een kleine pauze en vervolgt:
"Ik smokkelde fietsen."
Het gaat vandaag naar Kaufland aan de rand van Holzminden. Onze buiten thermometer is stuk en wij beide vinden dat heel vervelend. Nu staat er weliswaar een substituut op de tafel, maar dat is niet genoeg. Bij Kaufland hebben ze heel mooie exemplaren en voor niet teveel geld. We weten waar het is, want we zijn er eerder geweest (denken we.) Het is een hele reis, maar met de elektrische ondersteuning is dat een peulenschilletje. Je weet pas hoe groot een stad is, als je naar de uiteinden bent gefietst. Nou, het zit zelfs achter het industrie terrein en dat wil wat zeggen.
Je kunt met recht het een Kaufland noemen, want het is immens groot allemaal. We komen voor een thermometer, maar bij de aanblik van alle verse groenten moet er toch een kar aan te pas komen, want dit is overweldigend (voor provinciaaltjes natuurlijk.) Maar vooral de prijzen spreken Ali aan. Ze rent van het ene naar het andere schap, om te zien of er iets van haar gading is. De spreekwoordelijk "kind in de snoepwinkel" dringt zich al snel op.
Maar zoek nu maar eens uit waar de digitale thermometers zich laten aanschouwen. Gelukkig passeert er een medewerker, dus vraag ik...... euh, hallo?.... meneer loopt gewoon door. Zijn uiterlijk verraadt niet dat hij uit Oost Indië komt. Dus zoeken we maar verder. Als we bij de juiste stelling belanden, is de teleurstelling groot. Nog niet 10% van wat er op Internet wordt aangeboden is hier aanwezig. Na rijp beraad gaat er toch eentje mee naar huis en we zijn er "Bliede met." Niet alleen de tijd, via Mainflingen DCF77, zeg maar radio controlled, maar het weer, de maanstand, binnen- en buiten temperatuur et cetera wordt door het apparaat allemaal weergegeven.
Ja, ja, ik hoor sommigen denken, jullie gingen toch naar de Lidl? Klopt, maar nu alleen om te kijken of ze daar ook onze Nederlandse bierblikjes innemen voor statiegeld. Euh, nee dus.
Ali maakt nog even een foto van een paar corpulente heren in een rubberboot. De bestuurder, vertrouwt de zaak niet helemaal, want hij zit angstig naar zijn elektra metertje te kijken. Zo van, als ik er alleen in zit neemt ie toch veel minder stroom...... Gelukkig varen ze nu stroomopwaarts, dus thuiskomen mag geen probleem zijn, je laat je gewoon meedrijven met de stroom van de Weser. Het is dit jaar overigens verdacht rustig met de passerende bootjes, kano's, of ander drijvend spul.
