Holzminden 18

 

Je moet het maar durven om, op een SUP (Stand Up Peddeling) met je hele hebben en houden een relatief snel stromende rivier als de Weser af te zakken. Je hebt niet alleen te maken met de constante stroming, maar ook ben je niet de enige gebruiker van dit water. Andere handbewogen vaartuigen zullen wel rekening met je houden. Wat te denken van speedboten die een enorme hekgolf achterlaten, waarvan de veroorzaker vaak geen benul heeft. Blijf dan nog maar eens op je Board staan. Ai.

Hoewel het zwembad op zaterdag gesloten is, ze kunnen namelijk geen personeel vinden die op zaterdag willen werken. Let wel, we hebben het over ambtenaren, want het is een gemeente bad, komt er ongelooflijk veel lawaai vandaan.  Ali neemt even een kijkje en is verrast door de grote drukte. Er worden namelijk wedstrijden georganiseerd en een "omroepjuffrouw" schalt het verdere programma regelmatig door een megafoon.

Hele kampen zijn er, in alle hoeken van het zwembad, opgezet. Kennelijk om daar de gelegenheid te hebben om je te verkleden. Ook heeft de organisatie hun eigen catering mee, dus zijn er geen extra mensen nodig.

Of we er al aan gewend zijn? Het begint te komen.

Holzminden 17

 

Tja, deze opgewektheid zullen we weer voor een paar maanden moeten missen, want vandaag vertrekt  onze Romy weer richting Groningen. Maar natuurlijk niet voordat ze haar opa ervan heeft overtuigd, dat zijn haarscheiding, toch echt aan de andere kant zit. 

Daarvoor heeft ze de dikste lol om opa, qua haar, vreselijk te mishandelen, tot aan punk en staartjes aan toe.

Maar vandaag gaat het, na een pittige wandeling van 2 kilometer, "zu den Zügen" van Holzminden, waar ze overigens druk aan het verbouwen of "erneuern" zijn. 

Terwijl ik tussen de militairen neerplof, want ik heb het wel gehad na die wandeling, kijkt oma verontrust in de richting waar de trein vandaan moet komen.

Dan gaat het snel, de trein komt en het is druk op het perron en een zitplaats, voor de lange reis van 5 uur met 2 overstappen en vertragingen, is dan wel essentieel. Afscheid, snel, snel.......

Als oma het tegenlicht afschermt, maak ik nog een laatste foto, door het verduisterde raam en dan rijdt de trein onherroepelijk van het treinstation weg. Het waren 5 fijne dagen.

Hoewel de conductrice nog kans ziet iemand op het perron nog een Hi Five te geven.

Wij begeven ons richting het Postkantoor, want er moet een condoleance kaart op de bus en daar heb je een postzegel voor nodig. Maar "Briefmarken?" nee die verkopen ze daar niet. Nee, daar moet je voor naar de Edeka, ja echt waar. Maar ook niet de Edeka bij de camping? Nee, die in het centrum van Holzminden.

Maar ook niet in de winkel van de Edeka in het centrum van Holzminden, nee, bij de DHL en de "Getränken" winkel. Het is werkelijk om gek van de worden. Ik steek mijn ongenoegen niet onder stoelen of banken en wonderwel krijg ik allemaal medestanders van Duitsers, die er ook helemaal niets van begrijpen. Oh ja, dat Postkantoor, is geen postkantoor meer maar een bank.

Als (schrale) troost, voor zowel het vertrek van Romy, als het Briefmarken debacle, eten we maar een lekker broodje bij de Echte Edeka aan de overkant.

Bij terugkomst in de camper overvalt ons een gevoel van leegte, maar tegelijkertijd een gevoel van ruimte, grappig.

Holzminden 16

 Ik weet het, het is klagen met de mond vol brood, maar mensen, mensen, wat is het drukkend warm.

De dames zoeken de verkoeling op in het belendende zwembad.  Hier een opname van Romy die van de "hoge," met een sierlijke boog, in het zwembad belandt. Echter,..... hij komt niet door de ballotage commissie, lees Romy, dus bewerkt ze de foto met "Magisch Gum, zodat ze niet meer te zien is. Zonde!

Wie ook deze warmte aangrijpt zijn de mannen van de DLRG (Deutche Lebens-Rettungs-Geselschaft.) Ze oefenen hier de zogenaamde "Man Over Boord" routine.

Waarbij één iemand de taak krijgt om, zodra iemand overboord gaat, het slachtoffer te blijven aanwijzen, zodat de stuurman de richting kan bepalen.

De rust wordt plotseling ruw verstoord door een heel, heel laag, overvliegende helikopter. Natuurlijk ben ik te laat voor de goede foto, maar hij landt hier op de "Wiese." Een ander deel van deze Mobil-Camping. Kennelijk is iemand onwel geworden door de hitte. Een paar minuten later hoor ik de ambulance over de brug, naar het ziekenhuis rijden.

Wij overleven het nog wel een tijdje....

Holzminden 15

Soms ben je iets te snel met je oordeel, maar ik laat U, lezers, daarover ook even oordelen. Hierboven een foto van een meneer die met een borstel de stenen in de rivier aan het schoonpoetsen is. Of deze meneer is zeer betrokken bij het milieu of hij wil de eendjes en ganzen een gemakkelijker opstap verzorgen, mijn hersenen kraken. Maar laat ik maar eerlijk zijn, Ik denk dat er een steekje los zit, zo dat is eruit. Nadat ik dit tafereel een tijdje  heb gadegeslagen, maak ik er toch maar een foto van. Want ik weet dat niemand mij zal geloven, als ik het vertel. De dames zijn op de fiets weg, dus moet ik met bewijs komen.

Dit is het slot bij Polle, want de Fähre bij Heinsen is uit de vaart, dus moeten ze die van Polle nemen.

Het uitzicht vanaf de pont over de Weser, blijft altijd een mooi plaatje. Rechts staat een grote touringcar, waar een horde schoolkinderen uit komt rollen. Zij gaan de klim naar het slot ondernemen. Arme kinderen, met dit weer nog wel.

Daar wagen de dames zich maar niet aan en zoeken, na de overtocht, de "koele" rijwind op de fiets weer op. Maar die koelte is relatief, om maar niet te zeggen dat het als een warme deken aanvoelt, zo beschrijven ze dat, als ze terugkomen. 

Oh, ja, de buurman, was ik bijna vergeten, nee hoor.... Hier staat hij zijn schoonmaakwerk nog even te bewonderen.

Om even later een stoel te halen en met een grote zak chips, genoeglijk in het water te gaan zitten. Hij heeft het in ieder geval koel, want het loopt inmiddels op naar de 29 graden.

Even wordt het nog spannend, als de rondvaartboot uit Hamelen stroomopwaarts aan komt varen. Ik verwacht een paar hoge boeggolven en zit klaar met mijn telefoon om zijn schrikreactie vast te kunnen leggen. Niets van dat alles, stoïcijns blijft hij zitten smikkelen van zijn chips en genieten van zijn heerlijk verfrissende plek, in de Weser. Steekje los? Nee, gewoon inventief.

Holzminden 14

 

Wat een begin van de dag. Als we de gordijnen openen is dit ons uitzicht. Om eerlijk te zijn, kies ik een foto, waar nog iets op te zien is, want in het begin zie je echt de overkant niet.

Het wordt warm vandaag, echt warm en we kiezen ervoor om vandaag het stadje in te gaan. Dat wordt een onverdeeld genoegen, omdat we in onze posse onze kleindochter mee hebben. De jeugdigheid spat er werkelijk van af en al snel heb ik geen last meer van mijn vermoeide voeten.... Ja mensen, we worden ouder.

Geen speeltuig laat ze onbenut en zonder enige terughoudendheid springt ze van het ene toestel naar het andere. Het leuke is, ze laat zich zonder enig probleem fotograferen.

Nu beschouw ik dit wel als een bijna verplichte afleiding, want Oma bezoekt nu ongeremd alle kledingwinkels die er maar te vinden zijn en dat zijn er veel, hier in Holzminden. Want ja, ook zij voelt zich nu moreel gesteund door de vrouwelijke steun, in de vorm van Romy

Die zich overigens ook laat gelden op fotografisch gebied en ze laat dan ook geen moment onbenut om ons vast te leggen in onze meest intieme momenten.

Oké, nog één dan!!!!....

Tot morgen.

Holzminden 13

 

De wind is weer terug "op de poef" en kan ik weer met een gerust hart de HF antenne omhoog draaien. Ik maak gelijk vanmiddag een paar verbindingen met onder andere Algeria, Mongolië en Bosnië/ Herzegovina.

Dan is gisteren de eerste avond en nacht, met zijn drieën, in de camper en dat is echt weer even wennen. Je raakt na een tijd(je), met z'n tweeën, gewend aan een bepaalde routine en dan geeft eentje meer een andere dynamiek. Maar het lukt! Het is reuze gezellig met onze kleindochter en vanmiddag besluiten de dames om op de fiets naar Höxter te gaan, om te winkelen. Toch stoer, want heen en weer is het toch gauw 25 kilometer.

Maar ze doen het niet "Umsonst," want ze laten het zich goed smaken, gezien de enorme ijscoupes met amarenen. Natuurlijk wordt één en ander vergezeld door een zwerm wespen. Maar ja, alles heeft zo zijn prijs.

Ook Romy laat zich betoveren door de feeërieke uitzichten in de buurt van Luftringen aan de Weser.

Ik, arme ziel, mag de hele dag aan de studie en dat trekt rare wissels op je geestelijke gesteldheid.

Hier staat de jonge dame haar zonden te overdenken. Wat mij gelijk doet denken aan een schilderij van Edvard Munch, de Noorse schilder.

Tja, noem mij maar sentimenteel.

Holzminden 12

 

Deze foto kun je beschouwen als spreekwoordelijke "stilte voor de storm." Hoewel die stilte ook weer erg tegenvalt, want op het schip, achter de brug, wordt tot laat feest gevierd, natuurlijk met de nodige harde muziek.

Hoewel op de rest van de Mobil camping een serene rust heerst. Maar schijn bedriegt, want gisteravond is er "Schwein am Spieß" wat Schweinebraten oplevert. Ali ziet een rij van minsten 24 Duitsers staan, die allemaal wachten op een schepje Kartoffelsalat, patat en een paar lapjes Schweinebraten. U begrijpt, één en ander is niet aan ons besteedt.

Max mag zich tevreden stellen met de 2e plaats in de Heineken Dutch Formule 1 race, want Mc Laren, met aan het stuur Lando Norris laat hem 20 seconden achter zich finishen.

Dan even over ons cadeautje van vandaag en de komende dagen. Onze "Enkelin," kleindochter zoals U wilt, komt na een lange reis aan in Holzminden. Vanochtend, even over 8 uur, stapt ze op de trein in Leer Dld. Nadat pa-lief haar vanuit Groningen daar naar toe heeft gebracht in de auto. Een reis van 5 uur ligt voor haar. Ware het niet dat de trein voor haar laatste overstap 20 minuten vertraging heeft en ze de overstap niet redt. Dit betekent dat de reis 6 uur gaat duren. Om even over 2 uur stapt ze moe, maar voldaan uit op Bahnhof  Holzminden. We zullen haar 5 dagen gaan vermaken.

Holzminden 11

Vanmorgen staat de zon al hevig op de camper te branden, dus wordt de luifel uitgedraaid, om in ieder geval de temperatuur binnen in de camper een beetje in de hand te houden. Maar in de zon is buiten zitten eigenlijk niet te doen, dus...

Wordt ook de sunblocker uit de garage gehaald. Ik zal niet helemaal in detail treden, maar het is nogal een klusje dat ding op te zetten, omdat wij de straps, van de luifel, in de verkeerde sleuf hebben zitten. De sunblocker doet zijn/haar werk. De was is inmiddels ook gedaan dus de droogmolen doet ook haar best. Maar wie ook heel erg  haar best doet, is de wind. De buren, even verderop, hebben ook al last van een vliegende luifel gehad, dus is voorzichtigheid geboden. Na een half uurtje, voordat Ali nog wat inkopen wil doen bij de Edeka, is ze er klaar mee. "Weg met dat ding" is de korte wens van haar. Dus 10 minuten later zitten we weer in de brandende zon, waarbij de wind nog een beetje verkoeling brengt.

In de camper loopt het digitale kwik al snel op naar de 30 graden, zo is af te lezen op onze nieuwe thermometer. Buiten blijft het rond de 29 graden.

Ali maakt de bovenste foto op 14 augustus en de onderste 10 dagen later. Kijk eens hoe de jongen van de ganzen zijn gegroeid.

Kennelijk zijn de zwanen in de attack modes, want normaal zwemmen die in alle rust stroomopwaarts.

Even later wordt het duidelijk, dit gezelschap komt in hun territorium en dat pikken deze beesten niet. Een paar momenten liggen een aantal in het water en zien geen kans er, zonder hulp, weer uit de komen. Het is rondom de camper een geschreeuw dat het een lieve lust is, met allemaal mensen die de anderen iets duidelijk willen maken.

Als haar reis morgen goed verloopt, krijgen wij voor een paar dagen, onze "Enkelin" op bezoek. 

Gezellig!!

Holzminden 10

Na de stress van het doen van de was en tussendoor "even" boodschappen halen even tot rust komen? Die stress van de was komt doordat we net een paar seconden te laat zijn voor de droger. Nu is er wel een andere droger, maarrrr, daar doen de Duitsers hun hondenmanden is en ik kan je verzekeren, dat stinkt. De mevrouw, die net voor ons aan is, weet jammer genoeg niet hoe alles werkt en luistert niet naar onze uitleg. Met als gevolg dat ze voor 1 x drogen 3 x 3€ verspeelt. Maar Ali is niet voor één gat te vangen en reinigt de andere droger eerst compleet, van binnen en van buiten en slaat ook de filters niet over. Tot mijn verbazing wordt het hele filtersysteem verwijderd. Als ik niet beter zou weten is ze een wasmachine monteur. Het ene na het andere onderdeel komt uit de droger en gereinigd, zo te zien is dat in maanden niet gebeurd. Nu nog alleen even een "Wertmarke" halen bij de receptie, want deze droger wil geen euro's.

Maar denk niet dat de rust nu is weergekeerd. Ali overlegt met Christoph over de voorste plek en daar mogen we eventueel staan tot oktober, want Biene en Klaus zijn tot dan onderweg naar Frankrijk, meldt Christoph. Vandaar de uitdragerij naast de camper, want de hele toestand moet, nou ja willen we verhuizen. We hebben nu een prachtig vrij uitzicht....... en..

vooraan. Dat lintje en de pilon is de grens, daarvoor mogen de kanoërs/fietsers hun tentje opslaan...

De komende weken is dit dan ook ons uitzicht....   (De volgende foto's zijn wat gerasterd, want ze zijn uit de camper genomen en daar zit zonwering voor).  Maar ik wil jullie het verhaal niet onthouden.

We staan nog niet 10 minuten, als er een personenauto naast ons stopt. Ik heb ze al heen zien rijden, met allebeide een sigaret in de mond. Terwijl mevrouw nog even snel een blikje bier naar binnen slingert, steekt meneer nog maar een sigaret op en begint allerlei zooi uit de auto te gooien.. ook mevrouw steekt nog eentje op en komt naar buiten. 

Allebeide, met een sigaret in de mond wordt er met een tentje heen en weer gezeuld. Daar gaat ons uitzicht. Ik plas bijna in mijn broek van het lachen, want het is komisch om te zien hoe een compleet bed het kleine tentje in wordt gezeuld en dat steeds met een nieuwe sigaret in de mond.

Al met al valt het achteraf reuze mee met ons uitzicht en kan het grote genieten beginnen.

Even later zitten ze tevreden van de rustige Weser en de heerlijke zon te genieten. Ik moet onwillekeurig denken aan mijn oudere broer Jefke, toen hij met een klein bootje aan het genieten was op het Sneekermeer. Zijn uitspraak is mij altijd bij gebleven. 

"Het maakt mij niet uit dat ik een klein bootje heb, ook voor mij schijnt de zon."