Villefranche-du-Queyran 3

Regen, regen en nog eens regen. We zitten er middenin en dit beeld houdt zo’n beetje de hele dag aan. Ondanks de weersverwachtingen, krijgt de camping steeds meer bezoekers. Engels en Nederlands, beide beheersen de Engelse taal en kennelijk niet het Frans.

Het ligt in de bedoeling om morgen naar Bergerac te vertrekken en dus betaalt Hoofd-financiën vanmiddag de rekening. Op het terras ontdekt ze een opeenhoping van het gele spul, dat ook op onze fietsen terecht is gekomen en kennelijk uit de omringende bomen valt.

De eigenaren zijn, zoals eerder gemeld, Engels en fanatieke fans van de Formule 1 racerij. Eergisteren meldde ik, over de vrije training, dat Max z’n bolide in de muur had gezet. Ze stopt haar vingers in de oren en is panisch. Ze wil het niet horen. Vandaag wordt er dus betaald en het eerste wat die mevrouw roept is “I don’t wanne know, I don’t wanne know” duidend op de uitslag van de race. Ze kijken namelijk ’ s avonds naar de race op Channel 4.

Dat je gehele dag het ruisen van een beek hoort, of de regen, heeft ook zo zijn uitwerking op bepaalde functies van het lichaam.

Dat heeft natuurlijk gevolgen. Laat dit nu één van mijn taken zijn. De fotograaf heeft overigens haar geduld moeten testen, want het duurde langer dan verwacht, eer ik terug kwam, zo vertelde ze mij achteraf.

We raken aan de praat met de eigenaar van deze caravan. Hij vertrekt vandaag naar Engeland en laat zijn onderkomen hier staan. Op de obligate vraag van hem “Where are you from?” en uit ons antwoord blijkt, dat hij Nederland wonderwel kent. Hij noemt een rijtje plaatsen, waaronder Sneek. Wat blijkt, hij heeft een vervoersbedrijf en in het bijzonder vervoert hij schepen. Tja, dan kom ook wel eens in Sneek, nietwaar.

Op het moment kan ik even geen Red-Bull meer zien.