Gistermiddag, tijdens de terugweg naar de camping, maakt mijn wandelgenoot een gekke missstap. Nee, ik zeg niet dat het door de sangria komt, maar op een bepaalde leeftijd moet je toch voorzichtig zijn met het nuttigen van alcoholische dranken nietwaar? We wandelen gewoon weer verder en lijkt er niets aan de hand. Tot na het avondeten! Geen stap kan ze meer verzetten en moet de opkomende pijn verbijten. Gelukkig zijn vrouwen daar beter in dan mannen. Ik heb al eens eerder gezegd, als mannen de kinderen moesten baren, zou de wereld bevolking half zo groot zijn. Ik zwachtel de voet en enkel in en presenteer haar een Ibuprofen 400. Om 24.00 uur nog eentje en de volgende ochtend is het herstel weer redelijk op gang gekomen.
Vandaag koffiedrinken op de boulevard en we zijn vroeg. De groep breidt zich allengs uit en er moeten tafeltjes bij gezet worden. Je vraagt je, in deze situaties, wel eens af of we dan niet te luidruchtig zijn, want het kletsen zijn sommigen nog niet verleerd.
Op het strand wordt weer driftig “gevent” met frisdrank, hetgeen ten strengste verboden is door de gemeente Benidorm.
Even later krijgen we daar het levendige bewijs van. De “overtreder” in kwestie wordt van het stand geplukt en dient zijn negotie leeg te gieten. Het dienblad en bekers gaan als bewijs achterin de politiewagen. De verbalisant spreekt nog een hartig woordje met de “misdadiger” (met pet) , die daarna , met proces verbaal, mag vertrekken.
De rust op het strand keert weer en ook op het terras. Enkelen hebben afspraken elders, weer iemand dient “het kleurtje” bij te werken en wij rijden richting Albir voor de wekelijkse inkopen.
Bij de Lidl blijf ik buiten omdat het onbewaakt achterlaten van de inkopen in de Nederlandse winkel niet slim is. Maar vervelen doe ik me absoluut niet.
Deze Nederlandse meneer zet z’n fiets ongeveer één meter uit de kant, waardoor de doorgang wel erg krap wordt. De wegrijdende chauffeurs dienen hier een scherpe bocht te maken en dan staat de fiets “ietsje” in de weg. Als ik hem vraag waarom hij de fiets niet wat dichter aan de kant zet, is een chagrijnig gebrom mijn deel. Nu maar hopen dat het vehikel niet geraakt wordt…!?
Mijn Hoofd-heropvoeding zegt dan altijd:
