Er zijn van die dagen dat het verblijf in Spanje op werken begint te lijken. Om 5 minuten voor 8 gaat de wekker, want de kwalificatie van de Formule 1 in China, met Max Verstappen, begint om 8 uur. “Tot hoe laat is de kwalificatie?”, vraagt hoofd inkopen quasi onschuldig. “Ik denk een uur of negen, als er niks tussendoor komt”. “Aha, kunnen we mooi, voor de koffie, boodschappen doen in Albir. Max wordt overigens 5e. Kwart over negenen racen we dus richting Albir en staan we om half tien in de Nederlandse winkel. Het is rustig in de winkel, dus gaat de inkoop crescendo. Evenzo in de Lidl en om half elf liggen de aankopen alweer op de plek in de camper. Op de fiets naar de boulevard, waar we, met het zweet op de rug, neerploffen. Wat ik zeg, het begint op werken te lijken. Totdat ik door Piet opmerkzaam wordt gemaakt op een “schone” en mijn dag is weer goed. Het is een rijzige dame, met benen tot onder haar oksels, die iedere dag langs komt met haar hondje. De “club” noemt haar al “kontje met hondje”.
Dat je je vrienden het best leert kennen op vakantie wordt pijnlijk duidelijk als een bekende van Piet en Ria zich aansluit bij ons koffiekransje. Het botert niet helemaal, tussen haar en hun mede appartement bewoners. Tja, dan moet je soms even elders een luchtje gaan scheppen.
Het is frisjes, want de zon laat verstek gaan. Piet voorspelt dat om 12.00 uur de zon terugkomt. Als die dan even later werkelijk verschijnt, kijkt een ieder op zijn of haar horloge, en moeten we constateren dat de zon 5 minuten te laat is. Ach ja, “meligheid kent geen tijd”, zullen we maar zeggen.
Aangezien de animo met dit weer voor het zwembad nihil is, nemen de meeuwen hun kans waar en gaan zeer uitgebreid aan het badderen. Het is een grappig gezicht, die meeuwen luid krijsend in het zwembad bezig te zien. Alsof ze willen zeggen, “Kijk ons hier eens stoer doen?”.
