Salzuflen 1 (Duitsland)

Laat ik beginnen om, in het kort, de afgelopen maand de revue te laten passeren. Zoals gewoonlijk staan we, in de zomer, een aantal weken op een camping in Gasselte, waar dan om beurten de kleinkinderen langskomen voor een weekje bij Oma en Opa. Om heel eerlijk te zijn, meer bij Oma dan bij Opa, want die eerste is het meest actief.

Als eerste is onze oudste kleindochter aan de beurt. F...ng 16 jaar, zoals ze dat zelf eens noemde. Mensen wat gaat de tijd toch hard. Een kleine anekdote geeft Oma haar actief zijn goed weer. Het is warm, heel warm en de meiden liggen aan het zwembad. De telefoon gaat: "Oma wij hebben niks te eten en te drinken!" is de boodschap van de kleindochter. Oma pakt een baal chips en een grote fles frisdrank en brengt dat naar de in de zon luierende dames. Later komt mij ter ore, dat de vriendinnen met open mond deze actie hebben gadegeslagen. Tja....

De aflossing komt in de vorm van haar jongere zus, hier rechts op de foto. De dames zijn iets jonger en niet erg op make-up gericht. Toch willen ze zich een beetje optutten en worden de haardossen onder handen genomen.

De twee jongste spruiten komen gezamenlijk. Nog nooit heb ik een broer en zus gezien, die zo goed met elkaar overweg kunnen.

Natuurlijk gaat het met deze twee naar Drouwenerzand, een enorm pretpark met allerlei attracties. Oma gaat hierbij over haar eigen grenzen, zoals duidelijk op de foto is te zien.

Hun oudere broer is als laatste in de rij. Deze 14 jarige knaap is de hele week in deze houding vast te leggen en is vergroeid met zijn telefoon. Behalve als er voetbal geluiden van het naastgelegen sportveld klinken. Dan spurt hij op kousenvoeten er naartoe en zien we hem niet eerder weer dan tegen etenstijd.
Het was weer een enerverende maand.

Maar laat ik de titel van deze blog ook nog even recht doen.
De weersverwachtingen zijn niet optimaal, om niet te zeggen dat het er de komende weken "strontberoerd" uit ziet. Regen, storm en onweer worden ons deel. Maar desondanks sturen wij de camper richting Duitsland.

We zijn nog niet de grens over of de eerste wegversmalling is alweer ons deel. Er moet mij wel iets van het hart. Ruim 3 kilometer voor deze "Werkstelle" wordt al aangegeven om te "ritsen". Maar tot pal voor dit bord blijven de auto's ons rechts inhalen, om vervolgens met ware doodsverachting zich naar links te gooien. Maar Hoofd goede zin kalmeert mij met de volgende wijsheid.
"Alles wat ons irriteert aan anderen kan leiden tot een beter begrip van onszelf".

Kijk, als ze dan ook nog met zulke plaatjes komt, is mijn dag alweer goed.

Wohnmobilpark Flachscheide in Bad Salzuflen is de komende dagen ons stekkie.
Morgen maar even een "saunaatje" pikken.