Holzminden 1

Schreef ik gister nog, "Wat ze in haar "Hoofd" heeft, heeft ze niet elders". Vanmorgen bij het ontwaken hoor ik haar zeggen: "We blijven nog een dag." Nu kan ik een hele boom opzetten over dat vrouwen net zo veranderlijk zijn als het weer, maar daar houd ik me nog even verre van. Tenslotte is het weer de laatste dagen, warm tot heet, en hier stopt dan ook de overeenkomst abrupt.

Kortom, we vertrekken toch richting Holzminden. De aantrekkingskracht van Holzminden zijn de plekjes aan de Weser, maar daar moeten we nog een paar dagen op wachten. Ondanks dat Hoofd-aanmelding alleen gaat en al haar charmes in de strijd gooit. Later hoor ik, dat je wel een half jaar van tevoren moet bespreken voor een plekje aan het water. We hebben dus, de vorige keren, geluk gehad.

Maar eerst maar even de reis langs de "Märchenstrasse" (sprookjes weg), want zo heet de weg naar Holzminden van maar liefst 37 kilometer.

Nu voelt het soms ook alsof je zo een sprookjesdorp binnenrijdt waar zo een trol over kan steken, of liever nog een schone "Dirndl"

Sorry, ik laat mij even gaan.

  Wat wel opvalt zijn de enorme hoeveelheden houtstammen, die we onderweg tegenkomen. Dat zal toch niet te maken hebben met het feit, dat wij naar Holzminden onderweg zijn?

Het wordt even anders als we kilometers lang achter deze vervaarlijk heen en weer schommelende kolos rijden. Het is hier nogal geaccidenteerd, oftewel bergachtig met scherpe haarspeld bochten waar dit gevaarte kruipend doorheen gaat. Er vormt zich op den duur een aardige rij auto's achter ons.

We krijgen een plekje op de camping, dus hoeven niet "auf der Wiese".
Hoofd-verzorging gelukkig, Uw scribent gelukkig........