“Het bloed kruipt.......”. Jawel,
gistermiddag krijgen we een bericht van onze camper-vrienden, die dit jaar waren overgestapt op een Chalet. Tot onze verbazing en plaatsvervangende vreugde, want wat is je leven nu zonder een camper, horen we dat ze een proefrit aan het maken zijn in een Karmann Davis 590. Want ze misten het reizen toch wel een beetje.
Voor de niet kenners, dat is een zeer handzame camper bus, die je zelfs voor het dagelijkse woon-werk verkeer zou kunnen gebruiken. Zoals ik al zei, het bloed kruipt... Zojuist horen we het......De kogel is door de kerk..... Ze hebben een nieuwe camper.
Gisteravond zit ik naar het voetbal te kijken, nou ja, voetbal? Als ik op mijn schouder wordt getikt. Er wordt in de richting van een lager gelegen camperveld gewezen. Doodgemoedereerd wandelen daar een stuk of zes koeien de "Stellplatz" op. Nu had ik gisternacht ook al geschuifel naast onze camper gehoord, waarvan ik dacht dat de buurman nog aan het hobbyen was. Maar vanochtend vinden we een grote koeienvlaai, pal naast onze deur. Ik verwittig toch maar even de beheerder van de camperplek, die het spul weer de daarvoor bedoelde wei injaagt. Nu was het toch al een doelloze exercitie van die koeien, omdat meneer net die dag het schaarse gras al had gemaaid.
Mariënberg, dat was het doel van vandaag. Maar, zoals dat wel vaker gebeurt, komt Hoofd-planning met de mededeling dat we niet naar het Zuiden gaan, maar het Noorden weer opzoeken. "Jou knie is nog niet oké en daar is het beter fietsen", meldt Hoofd-fysio mij droogjes. En dat terwijl ik mijn ogen net open doe.
Willingen, dat gaat het worden. Als ik het op de TomTom in tik, blijkt het 37 kilometer verderop te liggen. Maar Hoofd-planning weet mij te vertellen dat we daar eerder hebben gestaan en wel 10 jaar geleden.
Het blijft een mooie wereld, zo rondom Winterberg en daar denkt een deel van de familie ook zo over, tenminste dat meldt Hoofd-socialmedia mij. Ze ontdekt op Fakeboek dat op nog geen 3 km bij ons vandaan familie hier een hotel heeft betrokken.
Ons uitzicht is voor de komende dagen ook niet mis, de rust straalt er vanaf. Maar dat is schone schijn.
We staan nog niet, of de boer komt zijn land zwelen. Verderop is een "Wildpark" waar een juffrouw de roofvogel show, via een luidspreker becommentarieert, maar dat is maar een paar maal per dag.....hopelijk.
Hoofd-activiteiten komt even later met een arm vol prospectussen aanzetten. Allemaal "leuke dingetjes", zegt ze.
Vanmiddag fietsen we nog even het "dorp" in om een campingstoel te scoren. Maar als ik bij een sportwinkel ernaar vraag, word ik gek aangekeken. "Dit is een dorp" is het droge antwoord. Als ik het even later in een schoenwinkel nog eens erop waag, krijg ik hetzelfde antwoord. Kennelijk heeft het Calimero effect hier ook toegeslagen. Terwijl de winkelstraat hier minstens 3 km lang is, moeten we toch naar de "große Stadt". Maar spaghetti-ijs hebben ze hier wel en dat laten we ons heerlijk smaken.
Gisteravond zit ik naar het voetbal te kijken, nou ja, voetbal? Als ik op mijn schouder wordt getikt. Er wordt in de richting van een lager gelegen camperveld gewezen. Doodgemoedereerd wandelen daar een stuk of zes koeien de "Stellplatz" op. Nu had ik gisternacht ook al geschuifel naast onze camper gehoord, waarvan ik dacht dat de buurman nog aan het hobbyen was. Maar vanochtend vinden we een grote koeienvlaai, pal naast onze deur. Ik verwittig toch maar even de beheerder van de camperplek, die het spul weer de daarvoor bedoelde wei injaagt. Nu was het toch al een doelloze exercitie van die koeien, omdat meneer net die dag het schaarse gras al had gemaaid.
Mariënberg, dat was het doel van vandaag. Maar, zoals dat wel vaker gebeurt, komt Hoofd-planning met de mededeling dat we niet naar het Zuiden gaan, maar het Noorden weer opzoeken. "Jou knie is nog niet oké en daar is het beter fietsen", meldt Hoofd-fysio mij droogjes. En dat terwijl ik mijn ogen net open doe.
Willingen, dat gaat het worden. Als ik het op de TomTom in tik, blijkt het 37 kilometer verderop te liggen. Maar Hoofd-planning weet mij te vertellen dat we daar eerder hebben gestaan en wel 10 jaar geleden.
Hoofd-activiteiten komt even later met een arm vol prospectussen aanzetten. Allemaal "leuke dingetjes", zegt ze.
Vanmiddag fietsen we nog even het "dorp" in om een campingstoel te scoren. Maar als ik bij een sportwinkel ernaar vraag, word ik gek aangekeken. "Dit is een dorp" is het droge antwoord. Als ik het even later in een schoenwinkel nog eens erop waag, krijg ik hetzelfde antwoord. Kennelijk heeft het Calimero effect hier ook toegeslagen. Terwijl de winkelstraat hier minstens 3 km lang is, moeten we toch naar de "große Stadt". Maar spaghetti-ijs hebben ze hier wel en dat laten we ons heerlijk smaken.
