Lyon is een stad in het oosten van Frankrijk, gelegen op de plaats waar de rivieren de Rhône en de Saône samenvloeien. De leus van de stad luidt: "Avant, avant, Lion le melhor!" (Vooruit, vooruit, Lyon de beste!). De historische binnenstad staat sinds 1998 op de lijst van Werelderfgoederen van de UNESCO.
9 uur, dus op tijd vertrekken we uit Villeneuve, om een lekkere ruk te maken. De reden dat we dit doen ligt aan de voorspelling van het weer. Alles dichterbij dan 200 km krijgt maandag te maken met zeer harde wind, regen en zelfs een grote kans op hagel. Dus gaat het via de peage vandaag naar Lyon, dat we waarschijnlijk allemaal kennen van het steunpunt van de ANWB. 371 km over de gewone weg zou ongeveer 6 uur in beslag nemen, via de peage rond de 4 uur en ook aan deze oude man zit een grens. Eerst maar eens even wat petroleum tanken bij de Carrefour, want daar is het 2 dubbeltjes goedkoper.
Het is even wat gepruts met de betaalkaart, maar de creditcard brengt de oplossing. Dus gaat het onderweg naar Lyon, maar ach en wee. Als we richting de A9 rijden begint Truus te roepen “links aanhouden, houd links aan, ga daarna de snelweg op”. Zo gezegd zo gedaan, maar in de bocht naar links zie ik de TomTom op het beeld de weg “rechts” nemen. Het gevolg is dat we 22 km over een smal weggetje rijden, voordat we op de A9 komen. Trouwens, “Truus” is in dit geval TomTom Betty en niet mijn, evenzeer, geduldige Ali.
Als we een kwartiertje later in een enorme file terecht komen is het helemaal muizen. Tjonge wat een chaos. Een aantal Fransen schuwt niet de vluchtstrook te nemen en dan krijg je wildwest taferelen. Automobilisten die hun voertuig dwars op de vluchtstrook planten, maar daar moeten ook de hulpdiensten langs. Na 20 minuten komen we bij het ongeluk aan. Trouwens een groot aantal “vluchtstrokers” blijkt, vlak voor het ongeval, rechtsaf te moeten of kunnen afslaan, dus ik zeg, “vergeef het hen, want zij weten beter”.
Frankrijk is een prachtig land met schitterende vergezichten, met rechts een blik op “Pre Alps” in de nevel.
Het koolzaad doet enorm haar best in bloei te staan, maar de wijnranken rechts moeten daar nog even op wachten.
De blik op de Saone veranderd in die van de Rhône en daarmee komt ook Lyon in zicht. Nog een lichte opstopping op een plek waar we vorig jaar ook al in de file zaten, maar nu hebben we geen last van de rijen vrachtwagens op deze mooie zondag. Met tanken en een pauze voor de broodnodige massage in verband met een “blikken kont” neemt deze trip precies 6 uur in beslag.
Na aankomst doe ik nog een poging, i.v.m. de aankomende harde wind, de “losse schotel” op te zetten, maar dat mislukt jammerlijk. Ik geef het op en kan nog net via de vaste schotel een mooi stuk van Parijs-Roubaix bekijken.
Nu maar hopen dat het morgen “redelijk” weer is.
