Vandaag nemen we afscheid van Riky en Theo, omdat zij richting Narbonne afreizen. Om half tien is het zover en even later vertrekken wij richting Barcelona. Na de koffie bij Txapela op de hoek van de Plaça Catalunya, stappen we om 11 uur op de Bus Turistic om er om 17.00 uur weer uit te stappen. Inderdaad, een hele dag in de bus, maar natuurlijk stappen we op de zogenaamde HighLights even uit.
Om te beginnen bij het woonhuis van de architect Gaudi. Maar dat wordt, voor mij althans, een enorme zeeperd. We stappen doodgemoedereerd, op de aangegeven plek, uit de bus. We krijgen te horen dat we een bepaalde richting uit moeten lopen om in het Gaudi park te komen, waar halverwege een “collega” staat, die ons verder verwijst. Na 1 kilometer, staat er een knaap in een rood jasje en vertelt ons “nog even verder” en mijn humeur daalt per meter, zeker als we ook nog eens een berg moeten beklimmen. “Moeten we dit teringstuk ook weer teruglopen?” geeft mijn steeds verder dalende humeur goed weer.
Eenmaal boven dienen we ook daar weer een kaartje te kopen, maar dat is niet aan mij besteed. Ali rent nog even door de tuin, terwijl ik op een bankje uitpuf om een paar plaatjes te schieten. Even later dalen we de berg weer af, om op zoek te gaan naar de opstapplaats van de bus, want die blijkt ook verplaatst te zijn.
Je zit in zo’n bus boven, anders zie je geen dond…, maar daar zijn beperkte plaatsen. Het kan dus zijn dat je een keer moet overslaan omdat de rij zo lang is. Links voor ons zit een oudere meneer, met een reeds kalend hoofd, naast hem een zeer jonge dame. Die laatste is niet anders bezig dan de oude man te behagen in allerlei vormen. Nu weet ik niet of het haar vak is, maar meneer zit de helft van de tijd met zijn ogen dicht te genieten. Even later retourneer hij de “Favor”, maar dat komt hier niet door de censuur.
Natuurlijk stappen we ook uit bij Camp Nou van FC Barcelona, maar we zijn niet de enigen, bijna de gehele bus loopt leeg. Indrukwekkend is het woord wat dit complex het beste omschrijft. Een complete straat met winkels die allemaal, meer of minder, met FC Barcelona te maken hebben.
Bij het standbeeld van Johan is nog een bescheiden hoeveelheid aan dankbetuigingen aanwezig.
Waarvan sommigen zeer ontroerend zijn.
Als we de hele “blauwe” noordelijke route hebben voltooid, stappen we over op de “rode” zuidelijke route, die ons dwars door de havens leidt en aan weerzijden van de Rambla.
We sluiten af, waar we begonnen zijn, bij “TXAPELA euskal taberna”. We gaan tapas eten en bestellen daar gelijk maar een liter sangria bij.
Nu hoor ik de trouwe lezers van deze blog al denken, “heeft die huisfotografe de hele rit zitten pitten?” Nee, geenszins, maar een keuze maken uit 65 prachtige opnames, let wel onder het rijden genomen, is geen sinecure. Dus ik stel voor die te bewaren voor morgen “de acuerdo?”
