Gisteravond worden we overvallen door een groep zigeuners, tenminste, zo laat het zich aanzien. Enorme caravans, met daarvoor afgeraagde busjes, proberen een plekje te veroveren en rijden af en aan.
Bij nader inzien blijkt het een groep mensen te zijn, die een circus op de been proberen te houden.
Even voor negenen zijn alle plichtplegingen gedaan en vertrekken we richting Dijon. Na het tanken ziet TomTom kans ons 2 keer een verkeerde kant op te sturen, hetgeen de verstandhouding tussen haar en mij even op een dieptepunt brengt. Je moet bij mij niet aankomen om, op de vroege ochtend, eerst het ene en dan het andere te zeggen.
De aankomsttijd staat op 11.58 u en dat is niet gunstig. Mijn ervaring is dat de campings om 12.00 uur aan hun pauze beginnen, tot soms 17.00 uur en dan sta je echt voor “de poeze vagina” naar een slagboompje te koekeloeren. Onderweg doet Ali heel erg haar best de felgele koolzaadvelden in beeld te brengen, maar dan komt er weer een bosje voor, of ligt het veld net weer niet mooi in de zon.
Precies om 11.58 uur staan we voor de poort van de camping “Du Lac Kir”. Geloof het of niet, maar de “meneer” van de camping “staat met de poot op de trapper” want als de inschrijving gedaan is komt het hangslot op de deur. Ik wil dicht bij de receptie, in verband met Internet, maar daar is geen ontvangst van de Satelliet, dus verhuizen we van plaats 7 naar 121.
Koffie drinken en een broodje eten, fietsen eraf en hup Dijon in, want het is nu nog prachtig weer.
Onderweg komen we een soort waterkering tegen, volgens mij ten behoeve van de wildwater kanoërs. De kering houdt niet alleen het water tegen, maar ook hele bomen.
Dijon is de hoofdstad en grootste stad van het departement Côte-d'Or, ja die van de chocolaatjes en van de regio Bourgondië, waartoe Côte-d'Or behoort. Dijon was de hoofdstad van het Franse deel van het Hertogdom Bourgondië. Dijon is ook bekend om zijn mosterd.
Natuurlijk mag in, een zichzelf respecterende stad, een “Arc du Triomf” niet ontbreken.
Om Gerard Ekdom maar eens te citeren “De sfeer, in deze mooie stad Dijon, hangt er prima bij.”
Als we het toch over “hangen” hebben, dat toeristje uithangen bevalt mij prima en ik heb het prima naar mijn zin. Dat kan ook gezegd worden van deze duifjes.
De jeugd vermaakt zich kostelijk in deze droge fontein, hoewel ik me afvraag of je, als er geen water uitkomt, het wel een fontein mag of kan noemen.
Kortom, het is goed toeven in Dijon
