Frankrijk, maar dat was wel duidelijk uit de naam, dacht ik. De grote aantrekkingskracht van de plaats is het Canal du Midi, “want daar kun je lekker fietsen”, is de beweegreden van de reisleidster.
Om 8 uur vanmorgen doet onze Josep, de camping eigenaar, het hek van het slot op zijn route om de kinderen naar school te brengen. Maar wij ontbijten eerst, legen de plee en rollen de stroomdraad weer op. Even over negen rijden we de weg op naar Villeneuve-les-Beziers, ruim 200 km noordelijker. Daarmee verlaten we eveneens Spanje. Er is vandaag gekozen voor de Peago in Spanje en de Peage in Frankrijk. Voor Spanje gebruiken we de creditcard, voor Frankrijk hebben we een chip op de voorruit, waarmee we automatisch betalen.
In Noord-Spanje staat het koolzaad in bloei en in de verte doemen de Pyreneeën alweer op met hun besneeuwde toppen. Frankrijk is een mooi land, alleen hebben we vandaag last van een echt harde wind. Zelfs vrachtwagens beginnen soms vervaarlijk te slingeren, door de hevige “Vente Lateral” (windstoten). Ik moet ook danig oppassen om niet van de weg te waaien. Ook worden hier en daar caravans gewaarschuwd en aangeraden dat het beter is te stoppen.
Hoe ze het doet, doet ze het, maar de plaatjes zijn prachtig, die onze huisfotografe schiet van de in de verte opdoemende Pyreneeën. Let vooral even op de zogenaamde Martin Tissing accenten, die ze in de plaatjes weet te leggen en bedenkt, allemaal tijdens het rijden. (Martin Tissing is kunstschilder en gaf les aan de kunstacademie; hij vond het noodzakelijk om in een mooi landschap immer een contrasterend object te plaatsen).
Ondanks de relatief korte rit, lassen we toch een koffiestop in op de “Aire de Chateau de les Salses”, (je kunt er niks mee, maar is handig om te weten, zegt Ali) die compleet verlaten is.
De bijrijder wijst mij op de “Etange” een soort moerasachtig landschap. Zij weet mij te vertellen dat we daar al eens een paar dagen hebben gestaan. Kennelijk is mijn lange termijn geheugen allengs aan wat slijtage onderhevig.
Ons plekje voor de komende dagen en of het toeval is, of niet, maar als wij aankomen verlaten alle andere campers het terrein.
Ook nu nog is de wind aan het verhuizen, tot hij een goede plek vindt om te gaan liggen.
