Rust?

De rust is op het eiland weer gekeerd, nu alle helpers hun heil elders hebben gezocht.

Je kunt weer de ruimte en daarmee de stilte opzoeken en genieten van de mooie plaatjes. Maar dan….

We begeven ons, met een bevriend echtpaar, iets te ver het strand op en ontdekken een aantal zojuist aangespoelde Scandinavische dekbedden op de vloedlijn.

Aangestoken door de commotie van de afgelopen dagen ontstaat er bij mijn wandelgids toch iets van “wij dragen ons steentje ook even bij”. Er begint een voettocht, terug naar de bewoonde wereld, met achter ons aan een met zoutwater volgezogen dekbed. Regelmatig moet er even gerust en gewisseld worden, want één ding is zeker, het kreng is loodzwaar.

Het is vandaag stormachtig weer en het is ook nog eens Springtij. Met Noordwestelijke winden stuwt het water extra hoog op. Springtij is de periode van het getij, waarin het verschil tussen hoog- en laagwater het grootst is. Niet alleen het hoogwater is dan hoger dan gemiddeld, het laagwater is dan ook lager dan gemiddeld.

De verwachting is dat het rond 12.00 uur Hoogwater is, dus gaat de possy richting zee. Het strand op kun je gevoeglijk wel vergeten want normaal kun je onder de palenrij in de verte doorlopen, nu staan ze bijna onderwater.

Langs de hele waddenkust staan havens en kades onder water

Met dit hoge water zijn de zandbanken overstroomt en hebben de golven weer vrij spel op grote rollen dekbedden, die nu aanspoelen. Veerboten worden uit de vaart genomen, of varen op gewijzigde tijden. Aan zee tref ik Ineke van Gent. Ze is er niet gerust op dat er weer een hoop rommel zal aanspoelen.