zaterdag 19 januari 2019

Les Granges Courtardes (Wijnboer)

Laat ik proberen bij het begin te beginnen, want het einde van deze rit verloopt niet soepel.
Vanochtend staat het ijs op de vooruit, van binnen wel te verstaan. Dit belet ons niet om 10 minuten voor acht de camperplek af te rijden, om via de Autoroute du Soleil richting “Wijnboer”, want zo staat ie in de navigatie, te rijden.

Autoroute du Neige, zul je bedoelen. Stromen auto’s, soms 3 dik, knallen veel Nederlanders ons voorbij en bijna allemaal hebben ze hun schoonmoeder op het dak. Natuurlijk is die dakkoffer bedoeld om je ski’s in te vervoeren. Kennelijk is de meute onderweg naar de sneeuw. Even na Nancy knallen we de Peage op. Nou knallen, want van de zucht van opluchting, als onze nieuwe Tolbage het doet, beslaan de ramen van binnen.
Dan even over die ezel en een steen.

Mocht U dit bord van een tankstation tegenkomen, onmiddellijk gas dr’op en doorrijden, want je wordt op een enorme manier belazerd. Rond de 400 km tanken we meestal en gaat er altijd iets minder dan 38 liter in de tank, 1 op 11 zeg maar. Bij 380 km gaan we tanken onder het mom van “better save dan sorry”. Pomp 2 laat ons 49.05 liter tanken voor de prijs van € 1, 60/l. Dit waar de rest van de pompen € 1,38 tot €1,53 rekenen. Ik sta met verbijstering naar de meter te kijken. Ik denk trouwens dat een compleet lege tank, 50 liter kan bevatten. “Dit hadden we vorig jaar ook al” meldt Hoofd-betalen als ze terug komt van het afrekenen en de rekening bekijkt.


Maar de rit is verder sprookjesachtig, want de de zon en de mist spelen tikkertje. Dan is het weer zonnig en helder, dan weer is het zicht 100 meter.
In de buurt van Les Granges moeten we van de Peage, om vervolgens nog 9 km landinwaarts te rijden. Tot 2x toe rijd ik een verkeerd tolpoortje in, om vervolgens weer achteruit te rijden omdat het niet werkt. Hoofd-route blijft roepen dat ik naar het bord “reserve Telepeage” moet rijden, maar ik probeer eerst nog een andere. Na het debacle Tolpoorten roept TomTom dat we de 3e afslag moeten nemen. Autoriteit bewust volgen we dat………… om vervolgens “weer” door de Tolpoort te rijden en wederom op de Peage terecht te komen. 18 km nodeloze Peage kilometers en 18 km weer terug! Mijn humeur daalt. Hoofd-verzorging weet hoe ze dat aan moet pakken “zo dadelijk een heerlijk toastje met een glaasje rode wijn” zegt ze met de allerliefste stem, die ze maar kan opzetten.
U raadt het al, lieve lezeressen en lezers, aangekomen bij de wijnboer, is de winkel DICHT!
Wij uiten onze teleurstelling aan de klusjesman, die zijn excuses aanbiedt. “Morgen 9 uur, is de winkel weer open”. Maar 15 minuten later meldt hij zich weer, “hij heeft de baas gebeld.”

Wie zei ook alweer dat de Fransen niet aardig zijn?