Het is zonnig en uit de wind zelfs warm, dus installeren we ons in het zonnetje. Zo rond drieën dreigt de zon te verdwijnen en wordt de wind iets frisser. Tijd om deze blog te maken.
Dat de demonstraties van de taxichauffeurs, die we gister meemaakten, niet altijd even vredig verlopen getuigt deze foto.
Gelukkig hebben wij geen verdere last van de demonstratie en vervolgen wij ons “wandelingetje” door Barcelona. Mijn stappenteller maakt overuren. Ruim 12.000 stappen, wat volgens het apparaat neerkomt op krap 9.5 km.
Deze mannen staan langer op hun voeten. Het zijn de “ambulante” straatverkopers. Het lijkt erop of het er ieder jaar meer worden. Deze jongeman heeft kennelijk zijn slag geslagen op de stranden van Schiermonnikoog. Hij is ook nog op een andere manier bijzonder. Alle andere straatverkopers hebben hun negotie uitgestald op een laken, waarvan de 4 punten van het laken aan elkaar vastgebonden zijn. Zo kunnen ze, bij de komst van de politie, met één ruk hun zaakje bij elkaar binden en vertrekken.
De haven van Barcelona is net zo oud als de stad zelf en is bijzonder omdat het te bezichtigen is met een kabelbaan. De twee hoge metalen torens die deze kabelbaan in de lucht houden zijn vanuit de hele stad goed te zien.
We ploffen op een bankje en genieten van het zonnetje en de rust. Dat laatste wordt verstoord door een groot aantal krijsende meeuwen. Wij verbazen ons over de grote aantallen, maar dan ontdekken we waarom.
In de haven zwemmen honderden enorme vissen, die regelmatig gevoerd worden door de toeristen, want het is verboden om de meeuwen te voeren. Maar natuurlijk pikken de vogels een “graantje” mee.
Al maakt deze Chinese dame er wel een potje van, door een pond ongekookte rijst in de haven te storten. Nu weet ik niet of U de eigenschap van ongekookte rijst kent, precies, het zinkt onmiddellijk naar de bodem.
Terwijl Hoofd-kledinginkoop zich “vernuvert” in de vele kledingwinkeltjes, die we ontdekken, geniet ik nog even van de leuke bootjes in de haven.
In de winkels, waar ik wel mee naar binnen ga, ontdek ik het razendsnelle brein van de winkelende vrouw. Terwijl ik nog niet eens de helft van de aanwezige winkeljuffrouwen heb gescand, weet zij al te melden dat het “niks” is en verlaten we de winkel alweer.
