Ouderdom en verborgen ontberingen en gebreken.
Wij mannen zijn van het soort dat ietsje sneller ‘jerimineert’ dan die van het vrouwelijke geslacht. En nee dames, een hartgrondig “ja is niet nodig, een minzame glimlach volstaat”. Want wij mannen zijn ons terdege bewust van de zwakheden waar wij mee behept zijn. Omdat het kennelijk opgaat voor alle mannen, want alle vrouwen herkennen het onmiddellijk, zullen we hier mee moeten leven. Dit komt ons soms duur te staan. Vertelde ik gisteren al over onze fietstocht vol ontberingen, vandaag staat op de planning dat we “om de West” gaan. Deze fietstocht gaat, zoals gezegd, over de Westpunt van Schiermonnikoog en dwars door de duinen. Dit laatste heeft tot gevolg dat de rit een, zoals de Engelsen zeggen een “Very Steapy” karakter heeft. Om het op het goed Fries te zeggen: het gaat “op en del” en wel redelijk steil. Gisteren had een van de heren het nogal zwaar. Nee, ik noem geen namen, “but it was’t me”. Compleet afgedraaid kwam hij in het appartement aan en kon de eerste uren geen ‘boe of ba’ uitbrengen. Onderweg had hij geen kik gegeven, want laten we wel wezen, “dat is ons wel afgeleerd”.
Vandaag doen we eerst boodschappen en drinken een kopje koffie bij Hotel Graaf Bernstorff,
waar de bediening weer ouderwets belabberd is. We worden gedwongen daar koffie te drinken, want bij Hotel van der Werff hebben ze de jaarlijkse biljartwedstrijd van het eiland. Als we onze fietstocht zullen aanvangen, worden de fietsen nog eens aan een grondige inspectie onderworpen en wat blijkt, het voorwiel van de fiets van een der heren wordt volledig geblokkeerd. Nu wordt duidelijk dat de fietstocht van gisteren, voor een van ons, een extra ontbering is geweest……… en dat zonder te `jerimineren`. Kom daar tegenwoordig nog maar eens om, dames….
Bij Soepboer wordt de fiet omgeruild voor een goed functionerend exemplaar en hiermee kunnen we deze helse tocht aanvangen.
Graag zou ik jullie deelzaam willen laten zijn van de prachige beelden die we onderweg tegenkomen, maar de fotografe wil deze graag voor zichzelf behouden. Na ampel beraad en overleg zijn we toch tot een overeenkomst kunnen komen, dus hier een neerslag van onze tocht.
Hier een mistige blik over de “Westerplas” waar een paar woerden beschutting zoeken.
Het ‘Wad’ heeft in deze mistige omstandigheden een spookachtig karakter en In de verte zijn de contouren van de ‘Jachthaven’ nog nauwelijks te herkennen.
Hier wordt nog eens uitgelegd dat het “uithoudingsvermogen” tot wel het tienvoudige is toegenomen, nu het voorwiel geen beperkingen meer heeft. Met angst en beven vermoed ik dat er een dubbele afstand gereden gaat worden nu de omissie van het voorwiel verleden tijd is.
