Wat is het toch met die calvinistisch ingestelde mensen, zelfs als ze allang van de pensioen gerechtigde leeftijd gebruik maken. Want zeg nu zelf, wat is er nu fijner dan te genieten van de Spaanse zon, zonder al teveel inspanning te moeten leveren. Vandaag is het verhuisdag, want we gaan naar een andere plek, weliswaar op dezelfde camping,n.l. Park Bonterra in Benicasim.
Even ter illustratie, op de linkerfoto stonden we eerst, nu staan we zoals te zien is op de rechterfoto.
Om even een term uit het verleden te gebruiken, we hebben nu “ons eigen perceel” en de gehele dag zon. Dit verleidt mij om onmiddellijk de korte broek tevoorschijn te halen en te genieten van de wereld die aan mij voorbij trekt. En dat is nogal wat.
Twee heren met een ladder, waarvan de ladder zo kort is dat de achterste drager moet oppassen om de voorste drager niet op de hakken te staan. Comedy Capers. Dan de oude mensen achter een kinderwagen, alleen is deze voor de hond bedoeld, voor het geval dat deze te vermoeid raakt. Zo kan ik nog wel even doorgaan.
Ook heb ik nog even een bezoekje aan de Orange winkel gebracht, want ik kon maar geen password voor de MiOrange App krijgen. Het meiske doet het in 30 seconden en nog net op tijd zie ik dat ze het telefoonnummer verandert. Ik kijk met verbijstering toe, “Wrong Phone number” vraag ik nog schaapachtig, “Si” is het korte antwoord, waarin ik toch enig cynisme bespeur. “eStupido” is alles wat ik kan uitbrengen. Haar prachtige donkere ogen kijken mij meewarig aan. “iMuchas gracias” en loop, als een kind zo blij de winkel uit, want hier ben ik gisteren toch een aardig tijdje mee bezig geweest.
Hierna naar de Chinees, nee niet voor Chinees eten, maar voor een paar “Tapon de la Puerta”, want van onze kledingkastdeur heeft het Push-lock mechanisme de geest gegeven. Dan maar een paar magneetjes op de deur en die hebben ze in de Chinese winkels. In ieder stadje is wel zo’n winkel. Er is geen nee te koop. Kijk, vragen moet je de Chinese kassajufrouw niks, want ze spreekt geen woord buitenlands, dus ook geen Spaans. Dan vergeet ik voor het gemak het Chinees even, want dat beheers ikzelf niet helemaal. Een Duitse meneer probeert een Quadrocopter bij de Chinese te scoren. Na zes keer Quadrocopter te roepen en wilde bewegingen met zijn handen te maken, blijft de Chinese hem stoicijns aankijken en weet de Duitser tot waanzin te drijven.
Terwijl ik lig te genieten van mijn uitzicht, wil de reisleider maar dat we gaan fietsen, of erger, gaan wandelen en dat alles onder het uitkramen van allerlei onzin zoals “We hebben gisteren ook al niks gedaan”.
Laat ik nu hebben begrepen dat dat nu juist het hele principe van gepensioneerd te zijn is?
