Is het het weer of is het de sfeer, we hebben het alweer aardig te pakken van Benicasim. Zelfs zo erg dat we er een paar dagen bijaan plakken.
Woensdag vertrekken Wiep en Koos richting Oliva en nemen wij hun ruime en zonnige plekje in. Je ziet waar dat toe kan leiden.
We vereren de Lidll met een bezoekje, waar ik witbier ontdek en mezelf trakteer op een flesje whiskey. Bij de broodafdeling, terwijl ik even sta te wachten, zie ik een Spaanse dame in diverse broden knijpen. Nadat ze enige broden op deze wijze heeft mishandeld, kiest ze voor een onaangetast en onbevlekt exemplaar. Als een dame achter haar de bak met broden eveneens aan het mishandelen is, meld ik Ali, “Je moet hier zeker eerst hard in een brood knijpen, voordat je hem koopt”. Even later komt de tweede dame mij achterop. “Ich verstehe auch Holländisch” zegt ze een beetje bits, “Oh” zeg ik, “aber ich spreche Niederländisch”. Ik denk dat ik weer vrienden heb gemaakt.
Na de boodschappen gaat het richting Oropesa del Mar via de “Via Verde” Via= spoorlijn en Verde= groen. Dit is een prachtig wandel-/fietspad aangelegd op de oude spoorlijn, die loopt van Benicasim naar Oropesa.
Het pad voert je door de natuur, door de voormalige spoortunnel en langs de zee. Langs de weg staan af en toe bankjes om even uit te rusten of om gewoon te genieten van het prachtige uitzicht.
Door diepe spelonken is de weg uitgehakt en zelfs moet je hier en daar door een donkere tunnel.
Nu eerst maar een witbiertje.
