We beginnen al te wennen aan ons reisritme, want het is al half tien als we wakker worden. Het straatje, met allemaal Engelsen, lijkt wel uitgestorven. Ali gaat douchen en ik draai me nog een keer om.
Dan is het hoogste tijd om de Mercadona op te zoeken. Ali wil haar Tonijn weer scoren, want dat is het allerheerlijkste wat ze kan bedenken, zegt ze. Plotseling komt, in de Mercadona, er een man op mij af, die mij bekend voorkomt. De mensen van de NKC reizen passeren in een razendsnel tempo de revu, maar ik kan geen enkele connectie maken. De vrouw, die bij Ali staat roept “Koos, die moet je hebben” op mij wijzend.
Naast mij staat KOOS BEVERWIJK……… een waterval aan herinneringen spoelen door mijn hoofd. Koos is een oud bewoner van de jachthaven in Paterswolde. Het is verbijsterend dat je iemand, zoveel jaar later, midden in Spanje tegenkomt terwijl je in dezelfde stad woont. Na de eerste verbazing en bijpraten van de laatste belevenissen spreken we af om bij hen vanmiddag een kopje thee te komen drinken. Thee, jawel, terwijl Koos, in de haven, regelmatig bij ons aan boord langskwam tijdens “theetijd”. Van hem leerde ik een blikje bier met een speciale draai tot een plat pakketje te vouwen. Als hij dit deed was dat voor mij een “boodschap” dat er weer een blikje bier leeg was.
Maar eerst maken we onze boodschappen af, incluis de tonijn van Ali. s’Middags rijden we nog even het stadje in om een bezoek te brengen aan de plaatselijke VVV, want er moet natuurlijk wel wat gebeuren op touristisch vlak. Als ik een Orange winkel ontdek kan ik niet anders dan daar nog even een Data SimCard scoren.
Het is wel even wachten, want het gaat allemaal op de Spaanse Mañana Mañana. Oftewel, lukt het vandaag niet, dan morgen wel. Maar we hebben 3 GB aan Internet als er geen WiFi mogelijk is. Na ons wordt de winkel onmiddellijk gesloten, want haar dag zit er ruimschoots op.
De thee staat klaar, als we bij Koos en Wiep aankomen. Het wordt ontzettend gezellig en na een tijdje komen toch de annekdotes weer naar boven. Zoals die keer dat we met z’n allen, vanuit de jachthaven, weer naar huis gaan. Koos heeft zijn boeken bij zich, in diezelfde zwarte tas die ze nu nog gebruiken. Ook op de steiger loopt het hondje van Henk, totdat Koos, Henk’s hondje, met zijn tas per ongeluk raakt. Met een overduidelijke “Kai” stort Sammy de haven in, gevolgd door de transistorradio van Koos, die ook in de tas zit. Sammy krijgen we weer op de steiger, de radio speelt, nu nog, haar deuntjes op de bodem van de jachthaven.
Ik sla de verhalen over “Zweetdruppeltje” maar even over, of die keer dat de haven zonder stroom kwam te zitten doordat hij een schuurmachine probeerde te leren zwemmen, of Koos zijn rug nat werd, omdat de Nilfisk stofzuigerslang in het water terrecht kwam. Kortom, een verrassende ontmoeting met een groot aantal herinneringen.
