We zijn weer onderweg.
Vrijdag nog even mijn gezicht laten zien op de viering van het 70 jarig bestaan van RTVNoord. Tjonge, wat een een bekende koppen allemaal, maar probeer dan maar eens op de juiste naam te komen. Kijk de beroemdheden, dat gaat nog wel zoals Gio Lippens, Henk Kok, of Jaq d’Ancona, maar de onbeduidenden herkennen, zoals ikzelf, dat lukt iets minder. De stamppotten gaan er prima in, alleen lig ik s’avonds en s’nacht lang wakker met maagkrampen, of is het de opwinding van het terugzien van oude liefdes?
Zaterdag gaat de auto in de stalling, zodat deze voor de komende acht maanden uit de belasting gehaald kan worden. Maar er ligt een aardig pak sneeuw en Ali moet zichzelf er overheen zetten om in de sneeuw te rijden. Bijzonder moedig dat ze het toch probeert. Bij het opdraaien van de A7, richting Hoogezand, zie ik een rij zwaailichten aankomen en minder vaart. Het blijken 3 sneeuwschuivers in actie te zijn. Stel je even voor, 3 schuivers op een rij, waarvan de voorste geheel links rijdt, de tweede iets daarachter en de derde schuift alle drap, ook wel sneeuw genoemd, met een enorme boog in de berm. Het gevolg, met een enorm geraas worden we getrakteerd op een enorme lading drap, op en tegen de camper. Ook de auto, die we gisteren nog even door de wasstraat hebben gehaald, is niet meer te herkennen als zwart en is al het schoonmaken voor niets geweest. We tanken de auto af en tegelijk vul ik de gastank van de camper, tenminste, na een hoop gedoe in de sneeuw en kou, krijg ik te horen dat er maandag weer gas te krijgen is.
Bij de stalling heeft de zoon van Van der Velde, speciaal voor ons, de gehele oprit tot aan de loods sneeuwvrij gemaakt, echt een hele klus. Ik rij voorop en om Ali een beetje ruimte te geven zet ik de camper even langs de kant. Als ik even later, na het stallen van de personenauto, weg wil rijden kan ik niet voor en achteruit. Ik sta zo vast als een huis.
De trekker moet er aan te pas komen om de camper uit de drek te sleuren.
Om half zeven gaat de wekker en dat op een zondag, want we hebben het plan om vroeg te vertrekken. Maar als ik wakker word en door de gordijnen gluur wordt het mij bang om het hart. Er ligt een enorm pak sneeuw. En dan te bedenken dat afgelopen vrijdag in de Ardennen, waar wij langs moeten of willen, een enorme file, van 30 km is onstaan door scharende vrachtwagens die de heuvels niet op kunnen rijden en stil komen te staan.
Het sneeuwt nog steeds in de Ardennen, dus goede raad is duur. Vandaag niet op pad gaan is een extra week uitstel, want de verwachtingen worden er niet beter op. Ik kruip weer op bed, maar dan……. overvalt mij een diep, diep vertrouwen in de Belgen. Die zullen er vast en zeker voor zorgen dat ik er gewoon door kan, want vrachtwagens rijden niet op zondag.
Om 8 uur gaan we rijden. De schrik slaat me om het hart als ik even de stoeprand aantik en vervaarlijk dicht naar het kleine fiatje van de buurvrouw glijd.
Maar het wordt een prachtige dag, welliswaar met veel sneeuw om ons heen, maar de wegen zijn, van begin tot Pont A Mousson werkelijk perfect.
Bij zonsopkomst maakt Ali een paar feeërieke plaatjes in de mist.
Om 4 uur komen we aan in Pont à Mousson en heb ik er een werk-rijdag op zitten van 8 uur.
Pont-à-Mousson is een gemeente in het Franse departement Meurthe-et-Moselle en telt 14.592 inwoners. De plaats maakt deel uit van het arrondissement Nancy.
