Het is prachtig weer en prima om de gehele dag in de zon, naast de camper te liggen. Ali doet nog wat handwasjes, want stel je voor dat je de hele dag ‘niks’ doet. Dit Calvinistische gevoel krijgt om een uurtje of drie de overhand. “Kom we gaan nog een eindje fietsen”, net als ik uit de zon ben gekomen omdat het wel heel erg warm wordt en ik op bed in slaap ben gevallen.
We fietsen door de smalle straatjes, waar we gister ook met het busje naar Oliva doorheen zijn gescheurd. Het is hier uitgestorven, want alleen zomers worden deze appartementen verhuurd/bewoond. Hier lassen we even een pauze in voor het nemen van de bloeiende Bougainville hier langs de straat.
Hier een voorbeeld van een manier van bouwen in Spanje. De afvoeren uit de diverse kamers storten we hier niet “in” het beton, we laten ze gewoon “onder” de vloer doorlopen. Dat je ze dan van onderen ziet mag geen probleem heten. Om eerlijk te zijn sta ik hier een tijdje naar te kijken, “dit kan toch niet waar zijn?”
Bij camping Ole hebben ze het wel op Duitsers. De begroeting is overduidelijk op hen gericht en het uitzicht vanaf het restaurant-terras kan wedijveren met het uitzicht op onze camping Rio-Mar.
Bij Eurocamp ontdekken we de “autorescue” waar een aantal Nederlandse auto’s op staan. Kennelijk gestrand en klaar om weer naar huis gebracht te worden. Het kan ook zijn, dat mensen met hun camper naar Spanje reizen, om later hun auto te laten overbrengen, in plaats van een karretje achter de camper met een Smart erop.
Bij Eurocamp kun je met je camper in de duinen staan, dit kost je wel 3 euro per dag extra.
Terug bij de camper op Rio-Mar zijn wij tevreden met ons plekje en kunnen we nu rustig aan de borrel.
