Groote Keeten
Vandaag gaan we richting Petten, maar niet voordat we een paar baantjes in het zwembad maken. We zijn niet de enige zwemmers, als we binnenkomen is een stel druk aan het kletsen. Op het moment dat er een 2e vrouw bijkomt, is de rol van de man uitgespeeld en verlegt de dame haar aandacht naar de zojuist binnengekomen dame. De in de steek gelaten heer vermaakt zich met de glijbaan.
En dan de dames, terwijl wij rondjes om de dames heen zwemmen, komen deze niet verder dan heen en weer te huppelen en onafgebroken met elkaar te kwebbelen. In het bijna lege zwembad geeft dat het geluid als van een goed gevuld kippenhok. Grappig om te zien dat de dames geen enkele poging doen iets van een zwembeweging te maken.
Fitheid voor de geest zullen we maar zeggen.
.jpg)
Na het ontbijt gaat het, via de duinen, richting Petten.
.jpg)
.jpg)
Waar ik het dorpje Petten het meeste van ((her)ken is de Kerncentrale, waar in het verleden nogal tegen is geprotesteerd. Het laatst door het bericht in 2012, dat in de kernreactor een defect in het koelwatersysteem is ontdekt en de centrale daardoor voor langere tijd dicht moest blijven.
.jpg)
Tegenwoordig heet het "Gemeenschappelijk Centrum voor Onderzoek"
Als we het dorp binnen fietsen valt het ons eigenlijk een beetje tegen.
Het is weliswaar maandag, maar van enige sfeer is geen sprake.
Later blijkt dat het eigenlijke dorp al voor de derde keer is opgebouwd. Eerst is het halverwege de 15e eeuw volledig weggespoeld en de laatste keer heeft de Duitse Wehrmacht het dorp afgebroken om op die plaats te maken voor de zgn. "AltlantikWall". In 1944 wordt de kerk afgebroken. In 1946 wordt een geheel nieuw dorp gebouwd.
We genieten nog even van een heerlijk kopje cappuccino met appelgebak in het strandpaviljoen "Zee en Zo", dat ook over een paar dagen dicht gaat.
.jpg)
Vanachter de ruit is het heerlijk toeven en genieten van de zeilbootjes, die hun laatste tochtje langs de kust maken en de stoere surfers die nog even de laatste golfjes meepakken.
.jpg)
Als we bij terugkomst nog even van een Hefe Weitzen, een wijntje en het najaars-zonnetje zitten te genieten, krijgen we bezoek van ons huiskonijn.
.jpg)
Morgen gaat het richting Edam, vanwaaruit Marken en Volendam bereikbaar zijn.
Vandaag gaan we richting Petten, maar niet voordat we een paar baantjes in het zwembad maken. We zijn niet de enige zwemmers, als we binnenkomen is een stel druk aan het kletsen. Op het moment dat er een 2e vrouw bijkomt, is de rol van de man uitgespeeld en verlegt de dame haar aandacht naar de zojuist binnengekomen dame. De in de steek gelaten heer vermaakt zich met de glijbaan.
En dan de dames, terwijl wij rondjes om de dames heen zwemmen, komen deze niet verder dan heen en weer te huppelen en onafgebroken met elkaar te kwebbelen. In het bijna lege zwembad geeft dat het geluid als van een goed gevuld kippenhok. Grappig om te zien dat de dames geen enkele poging doen iets van een zwembeweging te maken.
Fitheid voor de geest zullen we maar zeggen.
Na het ontbijt gaat het, via de duinen, richting Petten.
Waar ik het dorpje Petten het meeste van ((her)ken is de Kerncentrale, waar in het verleden nogal tegen is geprotesteerd. Het laatst door het bericht in 2012, dat in de kernreactor een defect in het koelwatersysteem is ontdekt en de centrale daardoor voor langere tijd dicht moest blijven.
Als we het dorp binnen fietsen valt het ons eigenlijk een beetje tegen.
Het is weliswaar maandag, maar van enige sfeer is geen sprake.
Later blijkt dat het eigenlijke dorp al voor de derde keer is opgebouwd. Eerst is het halverwege de 15e eeuw volledig weggespoeld en de laatste keer heeft de Duitse Wehrmacht het dorp afgebroken om op die plaats te maken voor de zgn. "AltlantikWall". In 1944 wordt de kerk afgebroken. In 1946 wordt een geheel nieuw dorp gebouwd.
We genieten nog even van een heerlijk kopje cappuccino met appelgebak in het strandpaviljoen "Zee en Zo", dat ook over een paar dagen dicht gaat.
Vanachter de ruit is het heerlijk toeven en genieten van de zeilbootjes, die hun laatste tochtje langs de kust maken en de stoere surfers die nog even de laatste golfjes meepakken.
Als we bij terugkomst nog even van een Hefe Weitzen, een wijntje en het najaars-zonnetje zitten te genieten, krijgen we bezoek van ons huiskonijn.
Morgen gaat het richting Edam, vanwaaruit Marken en Volendam bereikbaar zijn.
