Potsdam
Op de fiets voor een rit van 17 km. In eerste instantie langs de autoweg, maar opeens belanden we vlak langs 2 meren,
de Swielow- en Templiner See die gezamenlijk 20 km lang zijn en tot Potsdam lopen.
Wat wel hilarisch is zijn de wegbewijzering bordjes, op de ene staat Potsdam
9 km een paar kilometer verderop, Potsdam 11 km.
Maar deze spant de kroon.
In Potsdam komen we een prachtige kerk tegen, in een stijl die ik niet direct herken. Het doet een beetje Moors aan, totdat we ontdekken,
dat het een waterzuivering installatie is. Jammer dat we niet even binnen kunnen kijken, want dat kan alleen met een gids en die hebben we niet.
Potsdam is waarschijnlijk gesticht in de 10e eeuw. Lange tijd blijft het een onbeduidend dorp, totdat in 1660 door keurvorst Frederik Willem uitgekozen wordt als zijn zomerresidentie. Hij laat er een kasteel bouwen geïnspireerd op het kasteel Honselaardijk, dat hij had leren kennen tijdens zijn studie in Nederland. Later wordt de stad ook nog eens de favoriete verblijfplaats van de koninklijke familie van Pruisen. In de oorlog heeft Potsdam veel te lijden van de vele bombardementen.
Na de oorlog vind in het Cecilienhof de Conferentie van Potsdam plaats, waaraan de overwinnaars H.S.Truman en Churchill deelnemen.
Na de oorlog valt de stad in Oost-Duitse handen. De DDR wil zo veel mogelijk de herinnering aan het verleden verwijderen; daarom worden veel monumentale gebouwen gesloopt.
Alles wat je heden ten dage dan ook ziet is van na de oorlog en 'de Wende' , zo ook de Nicolaikerk. Indrukwekkend zo ze hier hun best hebben gedaan alles weer in de originele staat te herstellen.
Ook binnen is de kerk, ondanks alle eenvoud, indrukwekkend te noemen.
We gaan op zoek naar de 'Branderburger Tor' (niet te verwarren met het bouwwerk met dezelfde naam in Berlijn).
En ik moet toegeven dat het een nogal slap aftreksel van het origineel is.
Maar heerlijk ijs eten, met dit uitzicht, doet een mens een beetje goed.
En steeds hebben we op dit soort momenten zin om er maar mee te stoppen.
Want geef toe, het is 'dat iemand het moet doen' maar het valt niet altijd mee.
Zo in het zonnetje op een terras, de wereld aan je voorbij trekkend, ijs eten.
Op de fiets voor een rit van 17 km. In eerste instantie langs de autoweg, maar opeens belanden we vlak langs 2 meren,
de Swielow- en Templiner See die gezamenlijk 20 km lang zijn en tot Potsdam lopen.
Wat wel hilarisch is zijn de wegbewijzering bordjes, op de ene staat Potsdam
9 km een paar kilometer verderop, Potsdam 11 km.
Maar deze spant de kroon.
In Potsdam komen we een prachtige kerk tegen, in een stijl die ik niet direct herken. Het doet een beetje Moors aan, totdat we ontdekken,
dat het een waterzuivering installatie is. Jammer dat we niet even binnen kunnen kijken, want dat kan alleen met een gids en die hebben we niet.
Potsdam is waarschijnlijk gesticht in de 10e eeuw. Lange tijd blijft het een onbeduidend dorp, totdat in 1660 door keurvorst Frederik Willem uitgekozen wordt als zijn zomerresidentie. Hij laat er een kasteel bouwen geïnspireerd op het kasteel Honselaardijk, dat hij had leren kennen tijdens zijn studie in Nederland. Later wordt de stad ook nog eens de favoriete verblijfplaats van de koninklijke familie van Pruisen. In de oorlog heeft Potsdam veel te lijden van de vele bombardementen.
Na de oorlog vind in het Cecilienhof de Conferentie van Potsdam plaats, waaraan de overwinnaars H.S.Truman en Churchill deelnemen.
Na de oorlog valt de stad in Oost-Duitse handen. De DDR wil zo veel mogelijk de herinnering aan het verleden verwijderen; daarom worden veel monumentale gebouwen gesloopt.
Alles wat je heden ten dage dan ook ziet is van na de oorlog en 'de Wende' , zo ook de Nicolaikerk. Indrukwekkend zo ze hier hun best hebben gedaan alles weer in de originele staat te herstellen.
Ook binnen is de kerk, ondanks alle eenvoud, indrukwekkend te noemen.
We gaan op zoek naar de 'Branderburger Tor' (niet te verwarren met het bouwwerk met dezelfde naam in Berlijn).
En ik moet toegeven dat het een nogal slap aftreksel van het origineel is.
Maar heerlijk ijs eten, met dit uitzicht, doet een mens een beetje goed.
En steeds hebben we op dit soort momenten zin om er maar mee te stoppen.
Want geef toe, het is 'dat iemand het moet doen' maar het valt niet altijd mee.
Zo in het zonnetje op een terras, de wereld aan je voorbij trekkend, ijs eten.