Everinghausen
We zijn verkast naar Everinghausen, zo'n 95 km naar het westen. Hier heb ik tenminste internet, is het niet per telefoon, dan wel via een uitstekende WiFi verbinding, voor € 1,= /24u. Dat zijn tenminste prijzen.
Gisteravond de radio-uitzending gemist, de laatste van mijn oud-collega Henk Binnendijk. Toch maar eens even luisteren op uitzending gemist.
We komen zo weer in de buurt van Oldenburg, waar we nog wat inkopen gaan doen bij Hymer-dealer Fassbinder.
Eergisteren (alweer) naar een wildpark in Nindorf een kleine 7 km van Garlstorf vandaan.
Het enige vervelende is, dat de weg ernaar toe alleen maar omhoog gaat en je het gevoel geeft, dat de rem er nog op staat.
.jpg)
.jpg)
Een mooi park, ruim opgezet en veel dieren. Maar ik moet wel bekennen, dat we verwend zijn.
Wel indrukwekkend, als een mevrouw zich in de kooi van de Wolven begeeft.
.jpg)
Die beesten zijn dusdanig jaloers, als ze de ene aanhaalt, begint een ander te grommen en laat dreigend de tanden zien. Ze vertelt dat, door de plotselinge temperatuurdaling, ze extra agressief zijn en ook meer willen eten.
's Avonds maakt Ali een babbel met de achterbuurtjes en maken de dames een afspraak, om de volgende dag gezamenlijk, met de Heide-Shuttle, naar Schneverdingen te reizen. We hebben vorig jaar in deze stad een week naast het natuurbad gestaan bij 35 graad C.
Maar als de volgende dag blijkt, dat we nooit meer terug kunnen met de Shuttle, wordt het doel verlegd naar Undeloh.
Er rijden 3 Shuttle's rond die elk een eigen rondje maken, dus als je wat verder weg wilt moet je overstappen en dat wordt ingewikkeld, want de bussen komen om de 2 uur weer op dezelfde plek uit.
Wat wel gezegd moet worden, het is gratis en de fiets mag mee.
Stel je even voor, bij iedere halte staan de 'ouden van dagen' met hun fiets te wachten, maar willen er ook weer een aantal uitstappen, waarvan de fiets ook weer van de aanhanger gehaald moet worden. Gedoe, maar het is wel lachen.
Zeker met Bettina een oud bank-medewerkster van rond de 70 jaar en Herbert, oftewel Herbie. Herbie is een Duitse Australiër. Dat wil zeggen, in Duitsland geboren, maar heeft 40 jaar in Australië gewoond en is dus ook Australiër.
Toen hij zijn moeder, in Duitsland vanuit Australië, eens per jaar bezocht, vond hij diens buurvrouw Bettina wel heel erg leuk en werden de bezoekjes aan Duitsland veel frequenter. Dat vond zijn toenmalige vrouw niet echt leuk etc.
Het is een prachtig stel, Bettina rookt, maar dan sigaren en beide bezitten een heerlijk gevoel voor humor.
In Undeloh gaan we in een koets richting de heide, want zoals Bettina zegt, "einmal sollst du die Heid-Schnucke sehen". Nu is dat een schaap en geloof me, die heeft Herbie in Australie meer dan genoeg gezien. "Das soll meine jungen beeindrucken, das ich ein Schaf gesehen habe". Hij noemt zijn Tina ook Schnuckie.
.jpg)
Halverwege de rit die 45 min. duurt komen we bij een restaurant, waar we een heerlijke Hefe Weitzen kunnen drinken, maar Bettina wil naar "Totengrund" 1 km verderop en haar wil geschiede.
.jpg)
En het moet gezegd, het is een mooi uitzicht.
.jpg)
Als we na een uur weer bij "die Kutsche" terug zijn is er geen tijd meer voor onze Hefe Weitzen. Gelukkig halen we dat in het dorp weer in, als we op de Shuttle moeten wachten.
Het meiske dat ons 'Furht" vertelt ons, o.a. dat er in het dorp 150 koetsjes rondrijden en dat duidt op een overweldigende concurrentiestrijd. Het valt mij op dat, als de koetsiers elkaar tegenkomen, er nauwelijks een groet af kan.
De terugreis, met de Shuttl, duurt ietsje langer 1 1/2 uur wel te verstaan en Herbie verzucht meerdere malen dat we nooit meer terugkomen.
In het dorp gaan we uit eten en krijg ik "Sauerfleisch" Nou, niet alleen het vlees is zuur, ook alle groenten, die allemaal koud zijn, net als het vlees, als ook de saus die erbij zit. Gelukkig heb ik Pommes besteld zodat ik toch nog iets warms binnenkrijg. Ali eet Knodel, brood in een korst van deeg.
.jpg)
Als je ergens lang staat te wachten, deze keer op het voederen van de wolven, ga je op andere zaken letten. Zo ook deze keer, want terwijl wij staan te wachten, hangt deze prachtige spin ook te wachten op zijn voedsel en dat vlak voor mijn neus.
Op dit moment regent het pijpenstelen op de camping Gruner-Jager, maar niets hoeven kan ook heel bevredigend zijn.
We zijn verkast naar Everinghausen, zo'n 95 km naar het westen. Hier heb ik tenminste internet, is het niet per telefoon, dan wel via een uitstekende WiFi verbinding, voor € 1,= /24u. Dat zijn tenminste prijzen.
Gisteravond de radio-uitzending gemist, de laatste van mijn oud-collega Henk Binnendijk. Toch maar eens even luisteren op uitzending gemist.
We komen zo weer in de buurt van Oldenburg, waar we nog wat inkopen gaan doen bij Hymer-dealer Fassbinder.
Eergisteren (alweer) naar een wildpark in Nindorf een kleine 7 km van Garlstorf vandaan.
Het enige vervelende is, dat de weg ernaar toe alleen maar omhoog gaat en je het gevoel geeft, dat de rem er nog op staat.
Een mooi park, ruim opgezet en veel dieren. Maar ik moet wel bekennen, dat we verwend zijn.
Wel indrukwekkend, als een mevrouw zich in de kooi van de Wolven begeeft.
's Avonds maakt Ali een babbel met de achterbuurtjes en maken de dames een afspraak, om de volgende dag gezamenlijk, met de Heide-Shuttle, naar Schneverdingen te reizen. We hebben vorig jaar in deze stad een week naast het natuurbad gestaan bij 35 graad C.
Maar als de volgende dag blijkt, dat we nooit meer terug kunnen met de Shuttle, wordt het doel verlegd naar Undeloh.
Er rijden 3 Shuttle's rond die elk een eigen rondje maken, dus als je wat verder weg wilt moet je overstappen en dat wordt ingewikkeld, want de bussen komen om de 2 uur weer op dezelfde plek uit.
Wat wel gezegd moet worden, het is gratis en de fiets mag mee.
Stel je even voor, bij iedere halte staan de 'ouden van dagen' met hun fiets te wachten, maar willen er ook weer een aantal uitstappen, waarvan de fiets ook weer van de aanhanger gehaald moet worden. Gedoe, maar het is wel lachen.
Zeker met Bettina een oud bank-medewerkster van rond de 70 jaar en Herbert, oftewel Herbie. Herbie is een Duitse Australiër. Dat wil zeggen, in Duitsland geboren, maar heeft 40 jaar in Australië gewoond en is dus ook Australiër.
Toen hij zijn moeder, in Duitsland vanuit Australië, eens per jaar bezocht, vond hij diens buurvrouw Bettina wel heel erg leuk en werden de bezoekjes aan Duitsland veel frequenter. Dat vond zijn toenmalige vrouw niet echt leuk etc.
Het is een prachtig stel, Bettina rookt, maar dan sigaren en beide bezitten een heerlijk gevoel voor humor.
In Undeloh gaan we in een koets richting de heide, want zoals Bettina zegt, "einmal sollst du die Heid-Schnucke sehen". Nu is dat een schaap en geloof me, die heeft Herbie in Australie meer dan genoeg gezien. "Das soll meine jungen beeindrucken, das ich ein Schaf gesehen habe". Hij noemt zijn Tina ook Schnuckie.
Het meiske dat ons 'Furht" vertelt ons, o.a. dat er in het dorp 150 koetsjes rondrijden en dat duidt op een overweldigende concurrentiestrijd. Het valt mij op dat, als de koetsiers elkaar tegenkomen, er nauwelijks een groet af kan.
De terugreis, met de Shuttl, duurt ietsje langer 1 1/2 uur wel te verstaan en Herbie verzucht meerdere malen dat we nooit meer terugkomen.
In het dorp gaan we uit eten en krijg ik "Sauerfleisch" Nou, niet alleen het vlees is zuur, ook alle groenten, die allemaal koud zijn, net als het vlees, als ook de saus die erbij zit. Gelukkig heb ik Pommes besteld zodat ik toch nog iets warms binnenkrijg. Ali eet Knodel, brood in een korst van deeg.
Op dit moment regent het pijpenstelen op de camping Gruner-Jager, maar niets hoeven kan ook heel bevredigend zijn.
