Een verdiende "vrije" dag. Want de twee bezoekdagen gaan ons niet in de koude kleren zitten. Want hoe we ook hebben genoten van Barcelona, het komt wel op de nog ongetrainde spieren aan. De spieren krijgen vandaag een welverdiende en aangename rust. Aangenaam omdat de zon de gehele dag voor warmte zorgt. Hoofd-zonnebaden maakt hier dan ook uitgebreid gebruik van.
Kennelijk is de wind weer gedraaid, want de vliegtuigen komen weer pal over de camper scheren.
Ik had al eens gemeld dat "onze lieve Heer" vreemde kostgangers heeft. Vanochtend krijg ik daar weer een prachtig voorbeeld van voorgeschoteld. Rond 8 uur wandel ik naar het toiletgebouw voor een sanitaire stop. De schoonmaaksters zijn al druk bezig met het reinigen van één en ander. Nu zijn de toilet - en douche-ruimten gescheiden door een gangetje. Als ik mijn handen wil gaan wassen, struikel ik bijna over een figuur, die pal achter de ingang van de douche ruimte, zijn oefeningen ligt te doen. Languit op zijn matje, zonder ook maar rekening met anderen te houden, ligt hij daar te kreunen en te steunen. Ik kan nog net over deze uitslover heen stappen.
Ik zit nog wat door de foto's van gisteren te grasduinen en kom deze man tegen.
Luid roepend "dat Catalunya toch echt een eigen republiek moet worden", probeert hij armbandjes aan de man te brengen. Er wordt maar nauwelijks aandacht aan hem besteed en veel bandjes verkoopt hij dan ook niet.
Als we, na de pianist, links af slaan belanden we in een zeer smal steegje. Waar over de steeg een soort "Secret escape" is gebouwd, zoals je die in Venetië kunt tegenkomen. Even voor mij ontstaat dan ook een soort opstopping van allerlei mensen, die een selfie willen maken, met op de achtergrond deze overspanning.
Morgen richting Benicassim.
Ik had al eens gemeld dat "onze lieve Heer" vreemde kostgangers heeft. Vanochtend krijg ik daar weer een prachtig voorbeeld van voorgeschoteld. Rond 8 uur wandel ik naar het toiletgebouw voor een sanitaire stop. De schoonmaaksters zijn al druk bezig met het reinigen van één en ander. Nu zijn de toilet - en douche-ruimten gescheiden door een gangetje. Als ik mijn handen wil gaan wassen, struikel ik bijna over een figuur, die pal achter de ingang van de douche ruimte, zijn oefeningen ligt te doen. Languit op zijn matje, zonder ook maar rekening met anderen te houden, ligt hij daar te kreunen en te steunen. Ik kan nog net over deze uitslover heen stappen.
Ik zit nog wat door de foto's van gisteren te grasduinen en kom deze man tegen.
Deze pianist verhoogt gisteren, op het Placa de la Seu zeker ook de feestvreugde. Als je tussen de gitaristen en deze pianist gaat staan is het een waarlijke kakofonie aan muziek geluiden. Want van enig samenspel tussen beide is geen sprake. Trouwens, gisteren meldde ik, dat de Kathedraal aan het Placa de le Seu ook Kathedraal La Seu heet. Echter de juiste naam is Cathedrale Sainte-Croix (Het Heilige Kruis).
Morgen richting Benicassim.
