Gavà, Barcelona 2

Iets vroeger dan normaal wandelen we naar de bus. Het lot is ons goed gezind, want de lijn L95  is er binnen 2 minuten en rijden we naar Barcelona. Hoofd-tickets heeft nog 2 kaartjes van afgelopen jaren en met een stalen gezicht drukt ze de nieuwste in de automaat. "KeSjeng", doet het apparaat. Maar bij het 2e kaartje gaat het mis, maar die is ook meer dan 2 jaar oud. De buschauffeur ziet het gebeuren, maar heeft geen zin in gedoe, met die toeristen. "Loop maar door gebaart hij aan Hoofd-zwendel." Het zijn bedragen van niks mensen, maar op één of andere manier voelt het goed, zo'n gratis ritje.

Even over het draagvlak voor een afscheiding van Catalonië. Jawel, het is tanende. Vorige jaren hingen deze balkons nog vol met de Catalaanse vlag, nu hangt er nog maar eentje. Het is een zoekplaatje, maar hij hangt er echt.

Voor de rest is het een feest der herkenning. Zoals hier de Arena met als officiële naam "Plaza de Toros Las Arenas". Tot juni 1977 hebben hier nog stierengevechten plaatsgevonden.

Allereerst maar een nieuwe 10 rittenkaart scoren op het metro station. Vorig jaar werden we nog geholpen door een slimme zwerver. Nu staan we als echte provinciaaltjes naar de automaat te kijken. Dan toch maar naar het loket. Maar ja, dat is letterlijk voor blinden, want het duurt en het duurt. Moeders met een kaartje van hun kinderen, waar ze niet mee kunnen reizen... et cetera, et cetera. Het duurt even maar dan hebben we het nieuwe kaartje.

Op naar het "El Corte Ingles" aan het "Plaza de Catalunya" voor een heerlijk kopje koffie en het geweldige uitzicht.

De koffie is € 1.60, het bladerdeeg gebak € 5,=, per stuk wel te verstaan.

Plotseling worden we lastig gevallen door een foto sessie, pal naast ons tafeltje. Onbeschaamd wordt er uitgebreid geposeerd, met wisselde composities. Als het niet zo storend zou zijn, is het hilarisch. Mevrouw geeft meneer duidelijke instructies over de diverse beelduitsnijdingen. Het wordt meneer op een gegeven moment iets teveel. Hoofd-koffie haalt maar een vers bakkie.

Even over de verschillende verdien modellen, die je in Barcelona tegen kan komen.

Je kunt bij een verkeerslicht jezelf aanbieden als autoramenwasser. Sommigen wassen eerst de ramen en vragen dan om een bijdrage, anderen vragen eerst om een bijdrage en wassen dan pas de ruit.

Je kunt mensen, verkleed als... tja, als wat eigenlijk, verleiden met jou op de foto te gaan en daar dan geld voor te vragen. Als we even later zelf het plein oversteken zie ik dat één van de mannen een forse neger is. Oké, het N woord mag je niet meer gebruiken, volgens sommigen, maar deze meneer heeft zijn gezicht spierwit gemaakt. "Black face" is tegenwoordig verboden, maar wat verschilt dat met "White face? Het is een verwarrende wereld dezer dagen.

Natuurlijk blijft er altijd het "Bewegende standbeeld". Angstaanjagend, voor sommige kinderen. Deze mensen verleiden ook de toerist een foto te laten maken.

Ik ben bang dat we morgen nogmaals een bezoek aan deze prachtige stad brengen.