Lloret de Mar (Spanje)

 Ja, kijk nog maar eens naar de titel, echt, we staan in Spanje.

Ik word wakker door het gekraak van de camper. Als ik mijn ogen en gordijntjes open, zie ik het zonnetje al over de bergrand gluren. Het gekraak ontstaat als de camper warm wordt en er zaken "zich gaan zetten". We kennen het geluid. 

Het is zo anders om wakker te worden als zon al schijnt, alles lijkt veel vriendelijker.

Het oorspronkelijke plan is om naar Salses le Chateau, vlak voor de Pyreneeën, te gaan om dan morgen verder te rijden. De route wordt toevertrouwd aan de diverse navigatie systemen en we gaan op pad.

Hoofd-fotografie is weer alert. Er is geen rivier c.q. brug, die aan haar attentie ontsnapt en alles wordt weer vakkundig vastgelegd.

Maar ook de vergezichten worden niet gemist, als is het soms een hele tour om de afbeelding "zuiver" in beeld te krijgen, want de ruiten zijn niet echt schoon.

Als we bij Leclerc tanken, wat overigens relatief goedkoop is, worden we er even attent op gemaakt wat er gebeurt als je niet op de Peage oplet, of over de vluchtstrook gaat rijden. 

De autootjes van de Franse Wegenwacht zijn daar niet op berekend.

Maar echt verbazingwekkend zijn dit soort "accidents" niet als je naar de rijstijl van sommige Fransen kijkt. Wij hebben trouwens, onderweg, geen last gehad.

In de verte doemen de Franse Alpen alweer op, waarbij de toppen nog bedekt zijn met een laag sneeuw.

Als ik kijk naar de aankomsttijd in Salses le Chateau wordt dat rond 12.00 uur. "Hoe ver is de eerste open camping in Spanje vanaf de grens" vraag ik Hoofd-routebepaling. "Dat zal rond de 160 km zijn, want die zit in Lloret de Mar". "Wat vind jij ervan als we gewoon doorrijden naar Lloret?" "Jij rijdt, ik vind het prima" is het doorslaggevende antwoord van Hoofd-navigatie. Bij de eerstvolgende stop, worden de diverse navi's bijgewerkt en gaat het, natuurlijk met de benodigde stops, richting Lloret de Mar.

Het lijk wel, of de zon nog beter haar best doet, nu deze kogel door de kerk is.

De Pyreneeën duiken op en we naderen de grens steeds dichter. We tanken nog even bij Leclerc, want in de Pyreneeën weet je het maar nooit en dan kunnen we de sprong wagen.

Wat grappig is zijn "Obligate" plaatjes, die ieder jaar weer worden geschoten, maar ja, het is dan ook alweer 2 jaar geleden.

We staan geïnstalleerd en krijgen van de uitbater, die bij de camper komt, "Hello my Friend" 1 hele dag gratis. Ook de WiFi, die normaal 8 euro kost wordt gratis.