Benicassim 2

 In vergelijk met Lloret de Mar is het hier even wennen aan de nieuwe geluiden. Zoals de geluiden hoog uit de bergen, waar een weg loopt en ik de vrachtwagens hoor passeren. Maar dat is nog niet zo irritant als onze Duitse achterbuurman, die kennelijk geïnspireerd door mijn veel te lange haar, constant muziek draait uit de jaren 60 en 70. Nu is dat, op zich, het ergste niet, maar het geluid komt uit een radiootje uit hetzelfde jaar, wat je destijds bij de Persil cadeau kreeg. Voor de jongeren onder ons, Persil is een wasmiddel. Het blikgeluid versterkt wel de nostalgische gevoelens, ware het niet dat de beste man ook nog probeert mee te zingen. Ooit een Duitser Engels horen praten, wel, een Duitser die Engels zingt, is vele malen erger.

Vandaag wordt de eerste, uitgebreide, was gedraaid. 2 propvolle machines worden aan een verschoning blootgesteld. Dus wordt er een lange lijn dwars over ons complete perceel gespannen. Dat is nog niet genoeg, dus komt er ook een lijntje tussen ons en de Franse buren. Nu staan die met de "blinde" kant naar ons toe, dus hun uitzicht wordt niet "Foire" (verpest). Echter, Hoofd-was heeft een ontsteking aan beide schouders, wat betekent dat ze niet haar armen mag heffen boven haar schouderpartij. Ergo, mag ik alles uit kastjes halen en uiteraard, de was ophangen. 

Het is soms aandoenlijk te zien, als ze weer iets uit een hoog kastje moet hebben en mij dan staat aan te kijken als een Poedel die het tijd vindt voor zijn eten. Ook het ontbijt komt nu voor mijn rekening en daar geniet ze nog het meest van, als ik haar mag geloven.

Vanavond gaan we iets spannends doen, wat al jaren de gewoonste zaak van de wereld was. We gaan uit eten in het  restaurant van het resort. We hebben een tafel gereserveerd en ben reuze benieuwd hoe we ons voelen als we daar zitten.

Voor onze dagelijkse zwem exercitie moeten we onze QR-code laten scannen, maar daarover morgen meer.