Al de hele dag rijden we met een ‘rijk’ gevoel en een brede glimlach “durch die Gegend”. Want wat is het geval. Om wat boodschappen te doen fietsen we naar de Lidl die we buiten het stadje hebben ontdekt. In de hoofdstraat van Beverungen moeten we stoppen voor een groot verkeerslicht. De functie van het verkeerslicht is het laten oversteken van voetgangers en inderdaad steken er 2 dames, tergend langzaam over, zo van, kijk ons eens voorrang hebben. Als de dames dan ook gepasseerd zijn rijden wij weer door.
Totdat een “Streifenwagen” ons klem rijdt, het raampje gaat naar beneden en een politieman steekt zijn hoofd door het raam. Meteen schiet door mijn hoofd “door ROOD gereden” en “bekeuring”. Op datzelfde moment stapt aan de bestuurderskant een blonde agente uit en begint een zedenpreekje over “het goede voorbeeld aan de jeugd geven etc.” en dat het “dure bekeuringen zijn, waarvan je heerlijk van uit eten kunt gaan”. Vraag ik nog met mijn domme hoofd, “Wieviel besparen Sie uns?” waarop de blonde agente zegt “Fur Jeden 25 Euro” “Wir machen es Nie wieder” slijmt Ali. “Ich lass es bei einer Warnung und noch einen Schonen Tag Ihr beide” en ze stapt weer in. Zo hebben we even 50 euro bespaard. Als ze weg rijden zegt Ali, “Als hij was uitgestapt hadden we vast een bekeuring gekregen!”
Het is nog steeds mooi weer, terwijl er regen, onweer en harde wind is voorspeld. We wagen het erop en stappen op de fiets voor een tochtje langs de Weser.
Het is hier mooi, mooier en mooist.
Dit pontje heeft geen motor, maar door de stroming van de Weser wordt hij heen en weer getrokken. De kabel loopt via een katrol over een staalkabel die van oever naar oever is gespannen.
Ali ontdekt een ‘uitkijkje’ pal aan de rand van de berg. Al gaven ze me 1.000 euro, waagde ik mij nog niet op iets dergelijks.
Trouwens, we hebben al 50 euro verdiend.
