We zijn verkast naar Gemunden am Main via een schitterende weg, dwars door het platteland van 'Bayern'. Het is vanmorgen nog wel even spannend, omdat we geen 'Kurkarte' hebben en voor het parkeerkaartje naar de parkeergarage moeten. En even voor het beeld, het ding heeft 8 verdiepingen met evenzoveel trappen naar beneden, want wij staan ter hoogte van het dak en daarna weer even zoveel trappen omhoog. Bij het betalen moet ook de Kurkarte erin, maar die hebben we niet. Dan de parkeerkaart in het apparaat gepropt en € 8,= betalen. Alle trappen weer omhoog en met het zweet op de rug, dat laatste komt door de zon, duw ik het kaartje in de machine. Tergend langzaam, het is alsog hij ons nog even wil pesten, gaat de 'Schranke' omhoog. "Zo", roept Ali bijna juichend "€ 5,70 bespaard." Ik denk dat dit meer de opluchting is dan het bespaarde bedrag.
Dat de weg landelijk is, merken we alleen al aan de trekker met daarachter een enorme cilindervormige strontcontainer, die met een gangetje van rond 40 km per uur voor ons uit rijdt. Tenminste, als hij niet een heuvel op moet, want dan gaat de snelheid terug naar 10 km per uur. Er vormt zich een steeds groter wordende file achter ons, want inhalen op deze zich door het bos slingerende weg is werkelijk geen optie, ook niet voor een personenauto.
Pas als we het bos uit zijn durfen een paar ons weer in te halen en dat na ruim 10 km. Voor ons versterkt het alleen maar ons 'landelijke' gevoel.
Als we plotseling voor een wel heel smal bruggetje komen te staan, slaat Ali haar handen voor de ogen en roept, "Dit gaat niet" Ik verzamel moed en rij voorzichtig het bruggetje op. Halverwege lijkt het mij wel leuk hier een foto van te maken, maar Ali durft niet uit te stappen. Als ik naar links kijk, heb ik het idee dat mijn deur in ieder geval al niet meer open kan, zo smal is het.
We gaan nu eerst het dorpje verkennen.
