“Du must ein Euro einwerfen” klinkt het over de camperplaats in Beverungen, terwijl we aan het ontbijt zitten. Precies zoals ik ook te horen kreeg toen ik een paar dagen geleden mijn toiletcassette moest legen. Ja, ‘moest’ legen, want sinds we aan het oefenen zijn om het ‘zuiniger’ aan te doen bezoeken we niet meer op regelmatige basis een café, restaurant of Konditerei . Met als gevolg dat ons eigen toilet frequenter wordt bezocht met alle gevolgen van dien. Legen wanneer het kan en het liefst ‘kostenlos’, dat denken ook de mensen die mij een paar dagen geleden erop wezen dat er geld in moet.
De truc is, je wacht tot een ander bij de ‘sanizuil’ staat en er geld in werpt, vervolgens ren je als een speer, met je volle schijtdoos, er naartoe en leegt hem ‘onhe Kosten’. Zo gebeurde het dus toen ook, terwijl ik bezig ben komt er een rijtje achter mij te staan, allemaal gewapend met hun doos.
Op het moment dat ik ‘de kreet’ hoor spring ik, als geconditioneerd, op en pak de sleutel van Thetford cassette en zal naar buiten rennen. Als ik de deur open, zie ik iemand rond de sanizuil dolen, om maar een manier te vinden om zonder die euro zijn opgespaarde behoeftes kwijt te raken. En weer schalt over de camperplaats “Du solst ein Euro einwerfen”. Ik sta nog steeds in de deuropening en schat in dat ik ‘te vroeg’ ben. Als even later het slachtoffer, gewapend met een euro, naar de sanizuil loopt, wandel ik doodgemoedereerd richting de ‘poepstortplek’. Om het ijs een beetje te breken open ik met, “toch fantastisch al dit soort voorzieningen” en slik vervolgens “en bijna gratis” maar even in. Het blijkt een Nederlander te zijn en hij kijkt gekwetst op. Als ik klaar ben met mijn klusje met het gevoel weer een euro te hebben uitgespaard, blijf ik nog even wachten op de volgende. Als het mij te lang duurt en ik geen beweging meer op de hele camperplek kan ontdekken, sluit ik het deksel weer. Ruim 10 minuten later kom ik buurvrouw tegen, die mij verwijtend vraagt of ik het deksel heb dicht gedaan. Ja, zo komt jan Splinter door de winter. Als we een half uur later ook nog eens gratis water hebben getankt rijden we richting Bad Karlshafen.
En zo langzamerhand is bekend wat er gebeurd als wij in een “Bad Huppeldepup” terecht komen. Inderdaad, vanaf 10 uur tot 18.30 uur hebben wij ons uitgebreid gedoucht in Wesertherme Bad Karlshafen. Of zoals Ali het verwoordt “Tenslotte moeten we de uitgespaarde 50 euro nog inwisselen”.
En als klap op de vuurpijl staan we vannacht op een ‘gratis’ plekje een de Weser.
Morgen gaat het naar Wahlsburg-Lippoldberg.
