Op de fiets naar Bad Karlshafen, ja inderdaad daar waar we een paar dagen geleden ook hebben gestaan. En in het kort komt het er op neer, dat we daar inkopen hebben gedaan. Maar natuurlijk is er meer, getuige deze foto.
Een doorkijkje in Wahmbeck, waar ook een pont is, maar deze veerman blijkt een pauze te houden, dus gaat het langs de ‘rechteroever’ van de Weser verder. Het vreemde is, dat het langs deze kant 18 km is en aan de andere kant ‘nur’ 11 km.
O ja, als je je omdraait, bij foto 1, heb je dit uitzicht op de ‘Fahre’ in Wahmbeck. Het langs de Weser fietsen blijft een aaneenschakeling van plaatjes, die niet zouden misstaan op een aanzichtkaart. Nu hebben onze buren ons al gewaarschuwd dat er een steil punt in de route naar Bad Karlshafen zit en dat zij er niet tegenop konden fietsen. Nu keutel ik daar met mijn supperdeluxe “Flyer” zonder probleem tegenop, terwijl Ali het laatste stukje moet lopen.
Boven aan gekomen zie ik dat het wel 25% stijging is geweest, dus hulde aan de Flyer.
Tijdens Ali haar rustpauze, raken we aan de praat met 7 heren, die onderweg zijn naar Hannoverch-Munden en met grote bewondering naar onze elektrische fietsen kijken. Als ik dan ook nog vertel, dat ik zonder problemen naar boven ben gekomen, besluit 1 van de heren om onmiddellijk zo’n ding aan te schaffen. Een ander stelt dat nog even 10 jaar uit. Te voet wagen zij zich even later aan de 25% afdaling.
In Bad Karlshafen wil Ali perse een cappuccino en is het even uitzoeken welke uitbater beter is en ze kiest voor een Italiaan “want die zijn beter in cappuccino”. Als er een Chinees richting onze tafel komt aansluipen, kan ik een lach nauwelijks onderdrukken. De bestelling wordt gedaan, 1 cappuccino en een espresso en voor Ali “Apfelbeignets met slagroom en ijs”. Nou, dat laatste komt pas als we al hoog en breed onze koffie ophebben en het idee hebben dat die beignets niet meer komen. “Gelijk nog maar een koffie” vraagt de Chinees opdringerig. Ik heb m’n buik al vol van deze figuur en als hij dan ook nog met een rekening komt die 10 euro hoger ligt dan wij uitrekenen, ben ik er helemaal klaar mee. “Verkehrte Tisch” brabbelt hij en probeert op het briefje de zaak goed uit te rekenen. “Doe maar overnieuw vriend” en even later komt hij met de ‘goede’ rekening van 8.90 euro. Ali geeft hem 10 euro, hij draait zich om en gaat andere klanten helpen. Verbouwereerd staren wij elkaar aan en ik begin om me heen te kijken naar een ‘verborgen camera’. Ali haar “Hallo” snerpt over het hele terras en meneer mag nog even 1.10 euro aftikken. Onder normale omstandigheden had hij dat als fooi gekregen.
Trouwens, de Espresso, de Cappuccino en de ApfelBegneits met ijs en slagroom waren heerlijk.
Morgen gaan we naar “Wetenwenogniet”.
