"We gaan vanmorgen een mooie knooppuntenroute fietsen..." Kort na het ontbijt krijg ik deze mededeling te verwerken. Aangezien mijn ervaringen van de afgelopen dagen, toen de rit naar Obelink gemaakt werd, bereid ik mij ietsje beter voor. Tenminste..... de knooppunten krijg ik door, maar het synchroniseren naar mijn Nyon, dat is navigatie van de fiets, wil maar niet lukken. Een aantal keren reset ik het apparaat, maar niks helpt. Later zal blijken dat de bluetooth van de telefoon het begeven heeft. Maar gelukkig heeft Ali de opvolgende knooppunten op een Post It geschreven, dus wat kan ons gebeuren?
Nou, het briefje kan van de fiets waaien, bijvoorbeeld... en zo geschiedde... Verderop is er een brug uit de route gehaald en gaan we via een geïmproviseerde bruggetje naar de overkant. Aan de andere kant van de paar planken staat een stel te overleggen of ze de oversteek ook zullen wagen,.... maar dan met hun auto, werkelijk waar. Ik heb niet de tegenwoordigheid van geest om een foto te maken, want mevrouw is al uitgestapt om het bruggetje te voet te inspecteren. Ik zou het niet geloven als we er niet langs waren gereden. Kort en goed, de route wordt iets uitgebreid, totdat een doffe knal iets onheilspellends aankondigt. Mink heeft een lekke band en wordt een 'ridder te voet.' Ik regel bij een schooltje nog een bandenplak setje, maar hij loopt liever door....
Vanmiddag zoeken we verkoeling in het zwembad, want de 31 graden gaan op den duur wel parten spelen. We kunnen nog net twee stoelen, met behulp van een parasol, in de schaduw bemachtigen en het verkoelende water, zeg maar steenkoud als je er nog niet door bent, is op den duur weldadig.