Er kunnen natuurlijk honderd redenen zijn waarom de deze Blog zo laat verschijnt. Maar laat ik daar het zo dadelijk even over hebben.
Donkere wolken verschenen er, nu alweer eergisteren, boven Holzminden. Hevig onweer en dito wind en regen zouden, volgens de verwachtingen, ons deel zijn.
Het lijkt alsof we worden ingesloten door het slechte weer. Je ziet dat de medebewoners aan de Weser ook hun spullen hebben opgeruimd.
Het zwembad is officieel gesloten, maar dat betekent niet dat er geen bezoekers komen. De ganzen zoeken een goed en veilig heenkomen in het wel veilige zwembad.
Later op de avond breekt de zon ineens door. Dit is wel symptomatisch hoe het weer hier in en op deze plek soms onvoorspelbaar kan zijn.
Als deze, wat slechtere dagen voorbij zijn krijgen we nog een paar mooie en warme dagen, om van te genieten.
Maar het loopt allemaal anders. Ali had de afgelopen dagen wat buikklachten en voelde zich daar niet gerust op.
Als we gisterochtend ook nog wakker worden met een buiten temperatuur van 4 graden en het in de camper 7 graden is, heeft Ali, letterlijk en figuurlijk de buik ervan vol. "We gaan vandaag naar huis" is de koele mededeling, als ik, nadat ik de kachel heb aangezet, weer in bed kruip.
Waar we anders een paar dagen voor uittrekken en het relaxed aanpakken, komt er nu ineens druk op te staan. Antennes afgebroken, zenders en portofoons in de koffer. Het zijn een paar dingetjes, die "even" moeten gebeuren. Maar let wel, de dikste klus heeft toch echt Ali. Want die wil en moet alles nog inpakken in de garage en dat is een hele klus. Ook moet de camping nog betaald worden en moeten nog inkopen gedaan worden bij de Edeka.
Het betalen van de camping gaat ook niet zonder slag of stoot. Wilfried zit in de receptie en dat wordt dan een stuk eenvoudiger. Maar als we de receptie binnenstappen, komt er uit de op de achtergrond spelende radio het nieuwsbericht dat alle, ik herhaal alle, betalingen via Internet "In das ganze Land nicht möglich sind." Na een paar mislukte pogingen, wordt de grote baas gebeld. Een gewone overschrijving is het advies.
Maar nu gaat het naar de winkel en ik maak mij zorgen, maar Ali neemt die weg, "Ik heb genoeg geld in de portemonnee en dat klopt "Zucht." Halen wij het met de diesel, is mijn volgende vraag! Geen probleem, ook Christoph bied ons €100, = wat we later kunnen overmaken, maar het lukt allemaal.
Zo rijden we rond 14.00 uur Albaxen door, op weg naar Nederland. Er liggen nog 350 kilometers voor de wielen.
Maar het zijn mooie kilometers door een prachtig landschap, waar wij maar geen genoeg van kunnen krijgen.
De camper staat weer op de (duurbetaalde) parkeerplaats voor de deur en het uitpakken en schoonmaken kan beginnen.
Tot de volgende reis
