Je kunt je voorbereiden op een rustige dag, maar neem van mij aan, het loopt altijd anders. Zo stelde ik me voor om vandaag rustig aan te beginnen en als de dames het niet zouden kunnen laten, nog even een bezoekje aan het stadje te brengen.
Dat laatste gebeurt en als eerste belanden we in de “Hospitalkirche zum Heiligen Geist”. Van buiten een beetje vervallen kerkje, maar van binnen prachtig, in al haar eenvoud. De kerk was een ziekenhuiskerk waarin de zieken en behoeftigen werden verzorgd en onderhouden.
De rond 1326 gebouwde kerk heeft een compleet houten dak, is prachtig beschilderd en heeft sterk Noorse invloeden.
Hier een detail van één van de schilderingen, wat de Ark van Noah voorstelt.
Het plafond zakt diep door, waarbij je zou denken dat de balken eronder als steun dienen. Niets is minder waar. Die balken dienen ervoor het naar buiten vallen van de muren te voorkomen.
Dat bleek niet voldoende, dus zijn ook extra steunberen aan de buitenkant geplaatst.
Vervolgens gaat het naar de Sint Marienkirche. Deze kerk werd in de nacht van 14 op 15 april 1945, tijdens een Geallieerd luchtbombardement op Wismar, grotendeels vernietigd. Alleen de toren bleef overeind. Tegenwoordig symboliseren lage stenen muurtjes het schip en dit zal worden herbouwd.
Of dat nog gaat gebeuren met deze gereconstrueerde Tretmühle”, waar vroeger zware stenen mee naar boven werden getild, is nog maar de vraag.
Je kunt nog de toren in, om daar een 3D film van deze verbouwing te bekijken.
De benen worden moe, dus wordt er gekozen om een rondtoer door Wismar te gaan maken. “Alleen in een onthoofde bus” is één van de eisen. We stappen op de Markt in. Daar worden we hartelijk welkom geheten door de “tourleider”, een “grappige Duitser” ja, die bestaan echt. Binnen de kortste keren vliegen de grappen over Hollanders door de bus.
Maar als een fors geschapen dame rennend oversteekt en daarbij nogal wat deining bij zichzelf veroorzaakt, komt het volgende verhaal door de speaker. “Vroeger dienden dames, die pas bevallen waren, als min of voedster voor rijkere gezinnen.
Ze boden tegen betaling hun diensten aan, maar dat moest natuurlijk wel getest worden. (De foto is door mij genomen, dus die straat bestaat echt).
Terug op de camperplaats is de elektriciteit uitgevallen, dus eerst vragen bij de buren. De eerste heeft zonnecollectoren, de tweede ook, de derde heeft later geld bijgevuld, dus daar kom ik niet verder mee. Eerst maar een Euro bijgegooid en Hopla, de boel werkt weer. Toch maar even vragen bij de receptie. Met tegenzin krijg ik de ingeworpen € 3,= terug. Het blijkt dat in de hele stad de stroom, heel even, is uitgevallen en daarmee zijn alle elektriciteitspalen in de war geraakt.
