Gistermiddag wandelen we naar Carolinensiel, om nog even wat “cultuur” op te snuiven. Carolinensiel werd in 1729 gesticht door George Albrecht van Oost-Friesland.
De naam Albrecht kom je nog overal tegen. Visrestaurants, schepen en straatnamen, ze voeren allemaal de naam Albrecht. Het dorp kreeg de naam van zijn vrouw, Sophia Carolina. Het naamdeel “ siel” verwijst, zoals bij de meeste kustplaatsen in Oost-Friesland, naar de spuisluis (in Noord-Nederland: zijl), waarbij het dorp ontstond.
Na de vele souvenirs winkels te hebben doorstaan,
belanden we in een, op de dijk gelegen, restaurantje. We bestellen koffie met de ons aangeprezen kwarktaart, maar dat gaat fout. De kwarktaart is namelijk op, dus krijgen we een droge cake met wat enkele mandarijnen uit blik daarin verwerkt. Kennelijk is de koffie ook bijna op, want dat smaakt naar slootwater. Gelukkig vindt mijn eega het wel te drinken. Als de dames inkopen gaan doen bij de Edeka, willen de heren een biertje bestellen. Mink wenkt de bediening, een wat oudere donkerharige vrouw.
Even later komt een andere dame, waarvan wij de indruk hebben dat ze al een paar drankjes op heeft, met de rekening. Nee, we willen een biertje, geeft Mink te kennen. “Die Nutte” kreunt de eveneens slaperig uitziende en op haar benen wankelende, mevrouw. Ze verfrommelt de rekening en sloft weer weg, ons beide in opperste verbazing achterlatend en zonder te vragen wat we dan voor bier willen. Geschokt vraag ik Mink, “Zei ze nu echt Nutte?” Nu heeft “Nutte” een aantal betekenissen waarvan ik de meest zachtaardige zal weergeven, namelijk “Totebel”. Daarbij vergeet ik maar even de synoniemen “Slet, Del, Lellebel, Huppelk.tje en Troela”, er zijn nog een paar, maar tja.. Na een tijdje komt ze de bestelling opnemen om weer, even later, met lege handen terug te keren. “Of ik gewoon bier wil”, Nou ja, gewoon? Hefe Weitzen, bitte”. Ja, dat weet ze al, maar met/of zonder alcohol?…… Met een tevreden glimlach om haar mond komt ze na een poos het bestelde brengen. Ik speur de omgeving af of er misschien ergens een verborgen camera staat opgesteld. Als ik een eerste slok van mijn Hefe Weitzen neem, proeft het alsof ik een slok uit een afwasteiltje neem. Dit café en ik, is een slecht huwelijk.
Maar genieten doen we sowieso, want we hebben “te gare” een mooi plekje bemachtigd.
Pal aan de Harle en met een fenomenaal uitzicht op de binnenkomende schepen.
Het weer is bij vlagen onstuimig te noemen, met regen en harde wind. Maar misschien maakt dat dit plekje nog wel “smoeker” (Fries „smûk”). Zo lekker weggedoken in onze knusse camper en plannen makend voor de komende dagen.
