Na 5 weken Gasselte zetten we de camper weer voor het huis. Hoe ze het doet, doet ze het, maar binnen 24 uur gaan alle kleren en beddengoed eruit, 5 wasmachines vol. De camper wordt gezogen, schoongemaakt en weer gevuld met schone kleding, beddengoed en nieuw voedsel.
We staan dus nu in Greetsiel (Dld.). Hoewel we in eerste instantie plannen hadden de wijnfeesten aan de Moezel met een bezoek te vereren, maar dat plan sneuvelde.
Dus duiken we in de loop van de ochtend de hevig onder verbouwbezigheden lijdende Duitse autowegen op. Nu ligt Greetsiel lekker Noordelijk aan de Duitse Wadden, dus veel ellende komen we niet tegen. Komt nog bij dat, sinds de Engeland toer, we niet meer zo onder de indruk zijn van smalle weggetjes. Waar wij Nederlanders nog wel eens klagen over de grote aantallen Windmolens, krijgen we ze hier in het “Ost Friese” Duitsland helemaal voor de kiezen. Des te noordelijker je komt, des te dichter het bezaaid is met deze apparaten. Soms krijg je het idee dat je een aanrijding niet kan vermijden maar dan brengt een scherpe bocht, op het laatste moment, uitkomst.
Ik vergeet nooit meer de eerste keer dat we, op eigen kiel, via de Leybocht de sluis bij Greetsiel binnenvoeren. Dat we toen nog een uur moesten varen om in het dorpje te komen, was een grote verrassing. Greetsiel ligt namelijk aan de Leybocht.
Het heeft een schilderachtig dorpsgezicht en is met afstand de meest toeristische plaats in Krummhörn. Behalve van het toerisme leeft Greetsiel van de garnalenvisserij.
Morgen komen Jikke en Mink ook deze kant op en zullen we nog hevig ons best moeten doen om een plekje op de overvolle camperplek te reserveren. Ik ben “Unsere Nachbarn” al een beetje aan het “masseren” om erachter te komen wanneer hij vertrekt.
We gaan het allemaal beleven.
