De camperplaats is gisteren dusdanig volgelopen dat wij een plek voor Jikke en Mink gaan reserveren. Onze buurman moet vandaag naar München en dat is een behoorlijk eind, dus vertrekt hij in alle vroegte. Om 7.15 u hoor ik de eerste geluiden al naast ons, dus die zijn er vroeg bij. Als hij om 7.40 uur vertrekt stuiter ik van bed, kleed me aan en begin met tafels en stoelen te slepen, om nieuwe “bezetters” te verhinderen om juist deze plek in te nemen. Bekijk het maar als een “soort van kuil graven”, om aan te geven dat het “onze” plek is, nou ja, van Jikke en Mink..
Dit is de situatie om 7.50 u. Om precies 12 uur rijden ze de camperplaats op. Na ampel overleg, zetten ze hun camper “aan de andere kant” van onze camper, omdat daar een grotere kans op Satellietontvangst is. Die buurtjes waren precies 10 minuten daarvoor ook vertrokken. Inmiddels heb ik mijn ketting, waar ik onze trouwring aan draag, naar de plaatselijke goudsmid gebracht, want ik ga mijn “engel” ook om mijn nek dragen.
Vanmiddag wandelen we met z’n viertjes Greetsiel in en dit gaat me op de heupen zitten. Dit vereist enige uitleg. Gister aten we bij de plaatselijke Italiaan een heerlijk ijsje. Ali Yoghurtijs met aardbeien, ik een heerlijk Spaghetti ijs, dit om onze terugkomst in Greetsiel te vieren.
Vandaag herhalen we deze exercitie, in het mooie Greetsiel, om de komst van Jikke en Mink te vieren. Ze beginnen me al in het restaurant te kennen , want ik hoef alleen maar te knikken en ze weet dat ik Spaghetti ijs wil. Bij het weggaan zegt ze “es geht auf ihre Hüften”. Daarmee geeft ze me nog een vriendelijke waarschuwing mee.
