Je schrijft het, zo even voor de neus weg, op dat het een “interessante en puberale week wordt”. Ik eindigde er de vorige blog mee. Als je dan de moderne woorden een beetje eigen hebt gemaakt. “Skeer” of ”Skipte” en als de betekenis een beetje tot je doordringt, gaan we de diepte in. Onnavolgbaar, zo kan ik het “puberbrein” het beste omschrijven. Ik verbied voor de zoveelste keer het “met schoenen aan” de camper inlopen. 10 minuten later stiefelt ze even zo rustig, met schoenen aan, de camper binnen. Normaliter zou ik razend worden, maar op één of andere manier lukt het mij nog om de humor er wel van in te zien. Een paar keer komt ze ontevreden terug van “het hangen”, vooraan bij de Friettent. “Ik word geskipt” en dit laatste slaat op haar camping vriendin, waar ze een nachtje zou willen logeren. “Skippen” betekent genegeerd worden.
Dus wordt er, tot middenin de nacht, koortsachtig overleg gepleegd met het vriendinnen arsenaal, buiten de camping. Dan komt de vraag, “mag een vriendinnetje hier wel een nachtje in een tent logeren"? Dat ene nachtje wordt, gedurende de onderhandelingen, drie.
Dus staan vanmiddag de dames een tentje op te bouwen. Vermakelijk om te zien hoe iemand, met jarenlange kampeerervaring, aanwijzingen krijgt van iemand die nog nooit eerder een tent opzette.
Maar, met wat hulp van oma, komt het allemaal best wel goed, al moet je jezelf wel even achter het oor krabben, als je bedenkt dat je “daar” samen in moet liggen.
Ach, het opblazen van het gigantische luchtbed laat je ook maar beter over aan diegene met de meeste ervaring, nietwaar?
Opa en Oma moeten nog wel even de voorraden aanvullen, dus gaat het richting de Jumbo in Gieten. Daar overkomt ons iets wat we nog niet eerder meemaakten, in welke winkel dan ook.
Tijdens het leeghalen van de boodschappenkar komt de caissière achter haar kassa vandaan en begint mij te helpen bij het op de band leggen van de boodschappen uit de kar. Even kijk ik achter me, omdat ik denk dat er een hele rij op me staat te wachten, maar nee, geenzins is er sprake van een cue . “Dit heb ik nog nooit meegemaakt” roep ik in mijn enthousiasme, hier ga ik over schrijven!” Als je mij er maar buiten laat” roept de kassière.”Nee, sterker nog, ik maak er een foto van. ”Niemand gelooft mij!” geef ik haar als antwoord. Aan de andere kassa wordt er de humor wel van ingezien. “Meneer, als U rustig wacht, pakt ze de kar ook weer voor U in hoor, ze heet trouwens Sandra”.
Wel Sandra, van de Jumbo in Gieten “Chapeau”.
