Zomer 2013 Dld 13

Dresden

Mocht in het komende verhaal enige devotie doorsijpelen, wijt dat dan aan ons bezoek aan de KreuzChorVesper kerkdienst, die zojuist is afgelopen, maar daarover straks meer.

Toe we gisteren Dresden binnenreden werden we een beetje angstig omdat ons campertje een Rode Umwelt sticker heeft en Dresden haar binnenstad heeft afgeschermd voor dit soort vervuilende voertuigen. Maar het is ongelooflijk, want we staan nu op 5 minuten lopen van de Frauenkirche, midden in die Altstadt.
 Na alle formaliteiten, staangeld, douche -wc sleutel en een stroomsleutel, kunnen we de Altstadt in en lopen direct tegen de Frauenkirche aan.

Even een stukje geschiedenis.
In de nacht van 13 op 14 februari 1945 werd door de Britten en Amerikanen een bombardement op Dresden uitgevoerd. Ruim 25.000 mensen verloren het leven en 75.000 woningen verdwenen van de kaart. De extreem hete vlammenzee veroorzaakte een die mensen de vlammen inzoog.
Ook vele historische gebouwen zijn met de grond gelijk gemaakt. Zo ook deze Frauenkirche, die weer in 'oude' glorie is hersteld en nu als symbool geldt voor saamhorigheid en vrijheid.
De kerk is weer opgebouwd, maar het moet gezegd, het is niet helemaal onze stijl. Laat ik het zo uitdrukken, het is nogal kitscherig opgebouwd. In 2005 is pas de herbouw tot stand gekomen.

Wat wel weer indruk maakt is de zgn. UnterKirche, waar oude brokstukken en fundamenten zijn geplaatst die bewaard zijn gebleven tijdens de verwoesting.
















Dit zijn niet de eerste of laatste verwoestingen

• In 1491 verwoest door een grote brand; (alles was toen nog van hout)
• In 1760 verwoest door een Pruisische kanonnenbeschieting tijdens de 7 jarige oorlog
• In 1849 door het onderdrukken van een opstand voor een grondwet , het Dresdener oproer
• In augustus 2002 teisterden overstromingen de stad, een gevolg van de overvloedige regenval in het stroomgebied van de Elbe en op 18 juni j.l. 2013 herhaalde zich dat.

We besluiten een Rundfahrt met een bus te maken en eerlijk is eerlijk, nog nooit was een commentaar tijdens zo'n rondrit zo, duidelijk, informatief en humorvol. Dat laatste wordt zeer op prijs gesteld door de oudere dames.

Het is onze tweede keer in Dresden en we slaan de Semperopera over omdat we daar toentertijd zijn rondgeleid en erg onder de indruk waren. We gaan de Dom bekijken. Ook deze is opnieuw opgebouwd.

Ali zal en moet een bezoek brengen aan een "outlet" winkel van Meissen porselein. Dit is met de hand beschildert porselein, vergelijkbaar met Fries Makkummer aardewerk. 

Let wel even op de prijsjes, links een suikerpotje, rechts een bonbon schaaltje.

Ik begrijp nu waarom ik vroeger nooit uit de suikerpot mocht snoepen, het potje was gewoon te duur.

Terug bij de camper komt een Luchtballon wel heel erg laag over, als er ook nog een volgauto aan komt scheuren en met de ballonvaarder begint te overleggen, merk ik dat er paniek is.

"Gaat ie landen?" vraag ik aan de volger, "Ja hij zal toch 'eens' moeten landen.

Ali maakt een prachtige reportage van de landing, die op een paar vierkante meter plaats vindt.

Let op de volger die zojuist een lint heeft opgevangen vanuit de ballon. Hiermee moet hij verhinderen dat de ballon in de bomen vliegt. Even later springt een passagier uit de mand om de grondvolger bij te staan.

Hierdoor vliegt de ballon weer een eind omhoog, spannend!!

Gezamenlijk proberen ze de ballon plat te trekken, wat uiteindelijk, na veel getrek en gezweet, zal lukken.

Vandaag,

gaan we een rondvaart maken. Volgens het kaartverkoopmeisje duurt het 2 uurtjes, maar wat ze vergeet te zeggen is, dat dat enkele reis is. 

Ali laat zich van haar sterkste kant zien, als we aankomen bij de boot staan er al ruim 600 mensen te wachten en aangezien Ali echt op het bovendek en buiten wil zitten bedenkt ze een truc. De truc lukt en we zitten aan een tafeltje, aan de reling, voor 3, met z'n tweeën. Bijna was er wel een nieuwe oorlog met Japan ontstaan, maar het is genieten.

De reis gaat naar Pillnitz 10 km verderop, waar een prachtig kasteel staat.

Ook onderweg komen we ogen tekort en worden er 148 foto's gemaakt.

De Loschwitz brucke oftewel "het blauwe wonder" is de enige brug die de oorlog heeft overleefd omdat 2 mannen uit Dresden, onafhankelijk van elkaar, de springladingen onklaar hebben gemaakt. Blauw wordt de brug genoemd omdat hij blauw geverfd is, maar dat is inmiddels 30 jaar geleden en grijs komt dichter in de buurt.

De ene villa na de andere volgt elkaar op en er zijn smeuïge verhalen over de voormalige eigenaren te vertellen. Zo is de ene villa van de uitvinder van de tandpasta, waar hij miljonair van is geworden. Een andere miljonair is de uitvinder van het Odol mondwater.

Wat we niet kunnen laten is om nog een bezoek te brengen aan de 

'Staatlichen Kunstsammlungen Dresden'.

Waar de Alte meisters hangen.

Je verwacht dan een hoop Italianen, Engelsen en dergelijke. We worden positief verrast als we Rembrandt, Frans Hals, Vermeer en Rubens in grote getale tegenkomen.

Wat ons dan weer niet verbaast is, dat we ook de Fam. Maler en zijn zoon Lucas Cranach der Alte en diens zoon, Lucas Cranach, tegenkomen. En vele, vele anderen.

Onderweg meldt Ali, dat we ook nog even naar de KreuzKirche gaan, waar een concert wordt gegeven door het beroemde

Dresdener Kreuzchor. Dit koor bestaat reeds 800 jaar en bestaat uit ca. 150 knapen in de leeftijd van 9 jaar tot 18 jaar, waarvan de helft in het aan de kerk behorende internaat zitten. Dit zgn 'KnabenChor" wordt gezien als het beste van de wereld.

 

Het koor treedt over de gehele wereld op en dat merken we als we 15 minuten voor aanvang van de dienst de kerk binnenkomen. De KreuzKirche is al afgeladen vol en we kunnen ons nog net ergens tussen zetten.

Een indrukwekkende dienst, ja want dat is het, een Vesperdienst. En dat merken we na afloop, als een deel van de kerkgangers, of zijn het concertgangers,  begint te applaudisseren. 

Een paar rijen verder zit een dame nijdig, steeds boos omkijkend, met haar tas zichzelf te kastijden en steeds op haar schoot te slaan.

Een vermoeiende, maar welbestede dag!