Zomer 2013 Dld 12

Om 8 uur word ik door de reisleidster uit mijn bed getrommeld, ze wil naar Torgau. Nu heb ik daar nog nooit van gehoord, laat staan iets over gelezen, dus ik draai mij nog eens lekker om. Nadat het toilet en de douche door haar met een bezoek zijn vereerd, moet ik er toch echt aan geloven.

Opstaan, wassen, ontbijten, plee legen, water tanken, want zo luidt de boodschap, “we gaan op een camperplek staan in Torgau". Ruim een uur later zijn we onderweg naar Torgau, 49 km verderop.

Allereerst maar even over de mooie, maar erg schuine camperplek aan de buitenzijde van de oude vestingmuur direct aan de Elbe. 

Trouwens, nu we weer terug zijn ligt een Cruise schip de “Clara Schumann" aan de kade en die speelt geen piano recital, maar heeft haar generatoren op volle kracht aan staan. Tot zover de rust.

Torgau

In 973 werd voor de eerste keer over Torgau gesproken, dus we kunnen spreken van een oud stadje.

Torgau is van oudsher een vestingstadje met de gebruikelijk bouw, zoals we dat b.v. kunnen zien in Bourtange.

We schrijven ons in voor een rondleiding door de stad en gebruiken een deel van de 1 ½ uur, voordat deze begint, om een bezoek te brengen aan de fabriek Villeroy & Boch. Dit is een fabriek die porselein vervaardigt. En 45 jaar geleden hebben wij ons servies Acapulca van deze fabrikant gekocht.

Nieuwsgierig als we zijn, willen we kijken of ons servies er nog is. Om kort te gaan, het is er nog wel maar in de serie “New Wave”. Hetzelfde motief in een modern jasje. We schaffen een espresso kop en schotel aan.

We begeven ons naar de rondleiding en precies als in Maagdenburg, krijgen wij een privé rondleiding van Kerstin Woigk. En deze Kerstin houdt zich niet in.

Een stroom van informatie rolt ze over ons uit waarvan de aanknopingspunten liggen in Maarten Luther die hier heeft gewoond en zijn vrouw en voormalig non Katharina von Bora, die hier is overleden. 

Een grappig detail is dat Katharina non was in het klooster van Torgau. Ze werd door Luther uit dit klooster bevrijd en later trouwde hij met haar.

De hofschilder Lucas Canach (der Alte) waarvan we verschillende schilderijen te bewonderen krijgen van diverse Saksische Fursten (Vorsten). 

Hadden we, tijdens onze eigen rondwandeling een bezoek aan de Churfurtliche GUARDIE, een museum over wapens en kleding van de Lijfwachten van de diverse Vorsten overgeslagen, Kerstin sleept ons door ditzelfde museum. Wij zien het als het uitsparen van de €5,-  tja, typisch Nederlands.

Dan de meer recente geschiedenis van Torgau.

In april 1945 hebben hier, op de "Elbe brucke" de Amerikanen en de Russen elkaar de hand geschud. Dat ging niet zonder slag of stoot.

 Het duurde een paar dagen voordat ze van elkaar in de gaten hadden dat het niet de vijand was, waar ze op schoten. De Duitsers hadden de brug al laten springen, dus even naar elkaar toe lopen was er niet bij.

Op het kruispunt staat een enorm Russisch standbeeld ter nagedachtenis aan deze roemrijke overwinning op het fascistische rijk.

In de stad is een grote foto tentoonstelling, die het verhaal van de 'ontmoeting' in beeld brengt.

Het was een lange en intensive, maar mooie dag.

En dat goed personeel zoeken van alle tijden is getuigd deze schreeuw om hulp.

Ik heb maar nagelaten de eigenaar te vragen of hij ontevreden was over zijn huidige personeel, want ze zaten constant, alle drie, op zijn lip.

Bis morgen.