Arendsee
Vanmorgen gewekt door een lichte regen en tot onze verbazing zijn alle campers alweer vertrokken, op die camper na die midden in de nacht is aangekomen.
Onze plannen zijn om naar de Arendsee te gaan, om vervolgens de volgende dag naar Magdeburg te rijden. Omdat de regen maar aanhoudt besluiten we onderweg om door te rijden naar Magdeburg. 80 km voor Magdeburg stuiten we op een groot hek met een groot 'doodlopen' teken erop, die de verdere doorgang blokkeert. Dan maar naar Tangermunde, maar als we een 20 km verderop ook daar op een groot hek stuiten, zijn we er klaar mee. Het wordt weer Arendsee. Ali wijst mij er nog fijntjes op dat we onderweg ook nog even richting Havelberg zijn gereden, maar daar hield de Elbe oversteek ons tegen.
"Stick to the plan" het blijft een steekhoudend argument.
Voor alle duidelijkheid, de wegen die we rijden zijn werkelijk prachtig en gaan dwars door mooie natuurgebieden.
Herhaaldelijk komen we roze of rood geverfde 'tripods' langs de kant van de weg tegen. Bij navraag blijken dit zgn. Wild Unfalle te zijn, oftewel aanrijdingen met herten, wilde zwijnen etc. te zijn. En het zijn er veel.
.jpg)
Midden in het veld komen we op een gegeven moment een deel van de oude "Muur" tegen, jammer dat er een rij auto's vlak achter ons rijden, anders waren we gestopt.
Even later, wederom midden in het open veld, een ander vreemdsoortig staketsel. Wie het weet mag het zeggen. Wij denken een brug in aanbouw, waarvan, op een gegeven moment, de bouw gestaakt is.
.jpg)
En daarna komen we overduidelijk in het voormalige Oost Duitsland. De wegen worden beduidend slechter, zelfs zo slecht dat we bang zijn dat onze camper uit elkaar zal rammelen. Maar als we in een dorpje aankomen zien we waar het wegdek van gemaakt is, zgn. kinderhoofjes of kasseien genaamd, die je kan vinden in de wielerronde Parijs - Roubaix. Ik heb in het verre verleden eens een (klein) stukje op de fiets gereden op deze weg gereden, waarbij na 10 minuten je handen en polsen compleet verdoofd worden.
.jpg)
Tussen de dorpen is het geasfalteerd, maar dan met een 1 cm dun laagje.
Wat ons verder opvalt zijn de uitgebreide korenvelden, die bijna overal maar gedeeltelijk geoogst zijn. Vaak een stuk aan de kant en soms een stuk uit het midden. Het is een vreemd gezicht, die halve geoogste velden.
.jpg)
Wat minstens zo vreemd is, zijn de onnozel geparkeerde campers op paadjes die het bos in gaan. We zien er een aantal staan en om eerlijk te zijn vinden wij het maar asociaal, om je camper op deze manier te parkeren.
.jpg)
Bij de campingbaas uit ik mijn verwondering en verbazing over dit fenomeen.
Ik kan niet goed een omschrijving geven van de uitdrukking op de man zijn gezicht, heet heeft iets tussen medelijden en schaamte als hij mij duidelijk maakt dat in die campers dames op mij zitten te wachten.
Morgen met een omweg toch nog naar Magdeburg.
Vanmorgen gewekt door een lichte regen en tot onze verbazing zijn alle campers alweer vertrokken, op die camper na die midden in de nacht is aangekomen.
Onze plannen zijn om naar de Arendsee te gaan, om vervolgens de volgende dag naar Magdeburg te rijden. Omdat de regen maar aanhoudt besluiten we onderweg om door te rijden naar Magdeburg. 80 km voor Magdeburg stuiten we op een groot hek met een groot 'doodlopen' teken erop, die de verdere doorgang blokkeert. Dan maar naar Tangermunde, maar als we een 20 km verderop ook daar op een groot hek stuiten, zijn we er klaar mee. Het wordt weer Arendsee. Ali wijst mij er nog fijntjes op dat we onderweg ook nog even richting Havelberg zijn gereden, maar daar hield de Elbe oversteek ons tegen.
"Stick to the plan" het blijft een steekhoudend argument.
Voor alle duidelijkheid, de wegen die we rijden zijn werkelijk prachtig en gaan dwars door mooie natuurgebieden.
Herhaaldelijk komen we roze of rood geverfde 'tripods' langs de kant van de weg tegen. Bij navraag blijken dit zgn. Wild Unfalle te zijn, oftewel aanrijdingen met herten, wilde zwijnen etc. te zijn. En het zijn er veel.
Midden in het veld komen we op een gegeven moment een deel van de oude "Muur" tegen, jammer dat er een rij auto's vlak achter ons rijden, anders waren we gestopt.
Even later, wederom midden in het open veld, een ander vreemdsoortig staketsel. Wie het weet mag het zeggen. Wij denken een brug in aanbouw, waarvan, op een gegeven moment, de bouw gestaakt is.
En daarna komen we overduidelijk in het voormalige Oost Duitsland. De wegen worden beduidend slechter, zelfs zo slecht dat we bang zijn dat onze camper uit elkaar zal rammelen. Maar als we in een dorpje aankomen zien we waar het wegdek van gemaakt is, zgn. kinderhoofjes of kasseien genaamd, die je kan vinden in de wielerronde Parijs - Roubaix. Ik heb in het verre verleden eens een (klein) stukje op de fiets gereden op deze weg gereden, waarbij na 10 minuten je handen en polsen compleet verdoofd worden.
Tussen de dorpen is het geasfalteerd, maar dan met een 1 cm dun laagje.
Wat ons verder opvalt zijn de uitgebreide korenvelden, die bijna overal maar gedeeltelijk geoogst zijn. Vaak een stuk aan de kant en soms een stuk uit het midden. Het is een vreemd gezicht, die halve geoogste velden.
Wat minstens zo vreemd is, zijn de onnozel geparkeerde campers op paadjes die het bos in gaan. We zien er een aantal staan en om eerlijk te zijn vinden wij het maar asociaal, om je camper op deze manier te parkeren.
Ik kan niet goed een omschrijving geven van de uitdrukking op de man zijn gezicht, heet heeft iets tussen medelijden en schaamte als hij mij duidelijk maakt dat in die campers dames op mij zitten te wachten.
Morgen met een omweg toch nog naar Magdeburg.
