De kogel is door de kerk, we blijven nog een paar dagen extra hier in Noorbeek. Het gaat dusdanig goed met het rechterbeen en de wondroos dat we het allebeide wel aandurven.
Het is en wordt dan ook een relaxte dag, met een klein wasje voor Ali en ik gun mijn been alle rust die het nodig heeft. Die rust bestaat uit het zoveel mogelijk met het been omhoog liggen, zodat de stuwing wegtrekt. Wel, dat lukt wonderwel goed, want hij is al 2 centimeter geslonken.
We maken nog wel even een wandelingetje door de omgeving hier. Het is maar 1.67 km, maar vergis je niet, het gaat hier steil naar beneden maar ook steil weer omhoog. Met een hartslag van boven de 180 is het wel aanpoten.
In werkelijkheid is dit een prachtig uitzicht, zo met het kerkje in het midden van het dorp en de wijnvelden op de voorgrond. Hier, op de foto, blijft er niet zoveel van over.
We kennen het pad, maar het lijkt alsof er helemaal niets meer aan gebeurt en het zo nu en dan een "kruipdoor, sluipdoor" aan het worden is.
Dit huis was vorig jaar in aanbouw en is nu helemaal klaar, zo te zien. Alleen verbaas ik mij over de ladder aan de muur van het bijgebouw.
Want zeg nou zelf, zou jij met deze ladder een dak op durven, ik tenminste niet! De timmerman, die deze ladder heeft gemaakt moet wel ladderzat zijn geweest.
Dan als uitsmijter nog even een charmante foto van Ali, die goed voorbereid onderweg gaat. Ze weet dat we dwars door een weiland moeten wandelen, dus beschermt ze zich tegen eventuele teken en laat zo niets aan het toeval over. (Nu maar kijken of de foto door de eindredactie komt.)
Oja, Max verdient, met twee vingers in de neus, Pole positie (1e startplek) op circuit Barcelona-Catalunya. Om het nog een beetje spannend te maken moet het morgen, halverwege de race, zachtjes gaan regenen.
