Vandaag is het inkopen doen en rijden we naar het centrum van Nijverdal. Ik heb mijn zinnen al een hele tijd gezet op zo’n bandje voor om mijn pols.
Mijn oog valt op dit prachtige exemplaar, ach ja, een kinderhand… enz.…
Maar voordat we de AH opzoeken, gaat het nog even naar de markt. Ik verbaas me over de vele bezoekjes aan schoenwinkels en zie daar de reden niet voor. Op de markt wordt er tussen de 3-kwart broeken “gesneupt”, waarbij we vergezeld worden door een oudere dame, die overal een extra klinker uitspreekt. Zoals Ilse de Lange laatst vertelde dat ze nu in het Gooi woont, maar dan wel het Gooi met 3 ooo’s. “Leuke broekn”, zegt ze, “maar ze hebben maar één maaat.” Daarop reageert de eigenaresse van de marktkraam met “Het is stretch, dus het past iedereen en als het wat strak zit, doe je er een leuke trui overheen”. Het Twentse accent klinkt als muziek in mijn oren. De oude dame begint tussen de truien te snuffelen, als ze opeens zegt. “Ai, misschien heb ik al zoiets, eerst maar even thuis in de kast kijken.” Tja” antwoord ik haar,” deed mijn vrouw dat maar wat vaker in haar schoenenkast” .
Hoi.FM, een onderdeel van de lokale RTV Reggestreek, is vandaag ook op locatie en maken er een leuke show van.
Inkopen bij de AH is op zaterdag altijd een feest, werkelijk alle karretjes zijn in gebruik, drukte genoeg dus.
Als we terug bij de camper zijn, begrijp ik ineens de drang naar een nieuw paar schoenen. Mevrouw neemt vandaag, inofficieel afscheid nemen van haar rector, dhr. Zipper, die de rits voor de laatste maal dichttrekt. Daar horen een paar hoge hakjes bij! Flauwekul, van mijn kant natuurlijk, maar ik vind het een leuk verhaal.
Het persoonlijke afscheid vindt plaats in Bistro de Oale Stè, in Nijverdal, dicht bij de woonplaats van de rector.
Gelukkig houden ze het bij een kopje koffie met gebak.
Maar dat wordt later ruimschoots ingehaald bij de buurtjes, terwijl Pake met de kleindochter aan de telefoon zit, hebben de dames lol.
