Gisteravond gaat het naar T’ Olde Posthuus in Ruinen. Ruinen ligt 5 kilometer verderop, maar dit deel van Ruinen ligt iets verder, namelijk 11 kilometer. We krijgen allemaal het gevoel dat we naar het einde van de wereld rijden, want de weggetjes zijn smal en kronkelen door het Drentse landschap. Want in tegenstelling tot wat de website vermeldt, is het adres Anholt 8, in Anholt.
Als we aankomen is de allereerste vraag of wij gereserveerd hebben. Nou nee, dus moet er overleg in de keuken plaatsvinden. Er worden een paar extra aardappelen geschild en dan gaat het! Nu speelt Ajax vanavond hun CL wedstrijd, dus vraag ik naar eventueel WiFi. Dat is er, maar de ontvangst is zo slecht en het wachtwoord zo lang, ik begin er maar niet aan.
De mannelijke bediening meldt zich aan onze tafel, terwijl de bestelling al is opgenomen. “Wilt U WiFi voor het voetbal?” Dat was wel de bedoeling, maar ik volg wel de Live Blog op de NOS. “Dan heb ik nog een verzoek”, vervolgt de jongeman: “Kunt U mij op de hoogte houden van de stand?” Kennelijk baalt hij, dat hij vanavond moet werken.
Drie keer die avond gaat mijn duim omhoog en meld ik hem de einduitslag van 3-0 voor Ajax.
Het eten is voortreffelijk, maar het nagerecht doet mij de das om. Slagroom, met vruchtjes, Vanille-ijs en Crème brûlée. Alles is even heerlijk, maar vannacht mag ik het bed uit met maagpijn en maagzuur. Soms moet je voor een heerlijke dis een offer brengen.
Vandaag gaan we weer op huis aan, want er dreigt slecht weer, met harde wind, is de voorspelling. Als we thuis aankomen ontstaat er een ware volksverhuizing van auto’s, want alle 4 de voertuigen en een aanhangwagen, van de 2 buren, dienen een plaats op te schuiven zodat wij op “ons” plekje kunnen staan.
Zo ben je onderweg en zo is de camper uitgepakt en ben je weer thuis.
