Deze oorspronkelijke bakkerij molen in Ida
fehn wordt zo langzamerhand een soort herkenningspunt, want de afgelopen dagen wordt dit het punt waar we steeds weer uitkomen.Vandaag wordt er gefietst en niet zo'n beetje. 24.5 km staat er na de tocht op de teller en dat wordt gevoeld in de diverse ledematen van de leden.
Een groot deel voert ons langs de uitgegraven kanalen, ten behoeve van het vervoer van de turf na het afgraven.
In dit prachtige gebouw huist het zogenaamde "Fehn- und Schiffahrtsmuseum", wat we overigens links laten liggen.
Uiteraard worden we onderweg herinnerd aan het verre verleden van deze "Veengebieden", onder andere met dit treintje waar achterin de turfblokken liggen. Ik denk dat dit stoom locomotiefje ook al met turf werd gestookt. Al in 1765 verzochten vijf kooplieden aan de koning van Pruisen om hun een vergunning te verstrekken voor de afgraving van het hoogveen. Deze toestemming kwam er vier jaar later, op 19 april 1769. Deze datum geldt als begin van de geschiedenis van Ostrhauderfehn.
Onder het fietsen probeer ik een "sfeeropname" te maken, van hoe de fiets exercitie er ongeveer uitziet. Altijd vooraan de twee "padvinders" Ali en Mink die de route uitstippelen. Ik rijd "meestal" in het midden, waarna Jikke de club compleet maakt.
De voorbereidingen van het "Erntedankfest", zijn al in volle gang, waarbij het mij opvalt dat het jongetje wel een "split" in zijn kleding mag, maar het meisje de boel gesloten moet houden. De emancipatie heeft nog een lange weg te gaan.
Hier nog twee sfeerplaatsjes van wat we onderweg tegenkomen op onze "Deutsche Fehnroute"
