De plannen lagen heel anders dan dat ze zijn uitgekomen. Gisteren werd besloten om naar Erve Velpen af te reizen, om daar tot het eind van de week deze trip af te ronden.
Met de gezondheid leek het, tijdens de rit naar de Veteranen begraafplaats, gisteren nog redelijk goed te gaan. Natuurlijk voelde ik me nog een beetje krakkemikkig, maar de mooie rit, van 22 km, vergoedde veel.
Vannacht voelde ik het al een beetje aankomen. Wederom last van de keel, hoofdpijn en de slaap maar niet kunnen vatten zijn geen gunstige tekenen.
Het is rond de 6 graden als ik naar het toilet gebouw fiets. Ja, we fietsen, want het toiletgebouw is een t... eind lopen. Als ik terug ben voelt het alsof mijn hoofd vol zit met slijm en begint het hoesten. Ik heb er geen goed gevoel bij "to say the least."
Hoofd-plannen merkt mijn gemankeerd zijn: "Wil je naar huis?" Voor mij klinkt het als een bevrijding. De navigatie wordt aangepast tot "naar Huis rijden".
Het is druk op de weg als we rond 9 uur de A52 opdraaien. Anderhalf uur is niet lang, maar vandaag trekt het toch wel een wissel op deze oude man.
Maar als de oude IJssel brug weer in beeld komt kan het nooit lang meer duren. Toch gek dat zo'n brug die uitwerking op een mens heeft. 't Is natuurlijk een brug met een geschiedenis. Zo is de brug in mei 1940 opgeblazen om de Duitsers tegen te houden, om in 1945 alweer opgeblazen te worden, maar nu om de doorgang van de geallieerden te blokkeren.
Thuis gekomen wordt er eerst maar een Covid-test afgenomen, die negatief blijkt te zijn.
Dus nu maar even goed uitzieken in mijn bed!
