Wat nou als Hoofd-herinneringen 30 jaar geleden een bezoek heeft gebracht aan het Jachthuis Sint Hubertus en al die jaren de drang heeft gevoeld het Jachthuis nog eens te bezoeken. Dit omdat het heel veel indruk op haar heeft gemaakt. Ik zeg, koester die herinnering, maar wat Hoofd- in haar hoofd heeft..... enzovoort, etcetera.
Dus worden er gisteren digitale kaartjes besteld voor een rondleiding in het St. Hubertushuis. Maar ja, dan moet je het immense park ook nog in, dus ook daar dien ik kaartjes voor te regelen.
Dus stappen we kwart voor elven op de fiets voor een fietstocht van 10 km, want onze rondleiding begint om twaalf uur.
Het is en blijft adembenemend, zo prachtig is dit gebied, wat eigenlijk kunstmatig is aangelegd door de familie Kröller-Müller. Ook alle "Wilde" dieren zijn door de familie ingevoerd. Zelfs kangoeroes zijn geprobeerd, maar die sprongen over het hek en zijn verdwenen.
Natuurlijk zijn we veel te vroeg voor de rondleiding, dus vermaken we ons met de enorme karpers in de aangelegde vijver, van het jachtslot. Later zullen we horen dat de gehele bodem bedekt is met een bitumen laag, omdat anders de vijver zou leeglopen.
Wat treffen wij het met het weer. Het is zonnig, zo rond de 17 graden, alleen het briesje voelt fris aan.
Hieronder een "korte" samenvatting van de rondleiding.
In 1914 besloot het echtpaar Kröller-Müller tot de bouw van een buitenhuis op hun pas verworven landgoed De Hoge Veluwe. Het ontwerp werd gegund aan de architect Hendrik Petrus Berlage. Hij ontwierp niet alleen het huis, maar ook het interieur, de meubels, de tuinen, dienstgebouwen en zelfs een brug bij het Jachthuis. Zo ontstond er een samenhangend geheel, een zogenaamd "Gesamtwerk." De bouw duurde van 1915 tot 1920. Het was een opdracht waar veel geld mee gemoeid was. Berlage was vrij in zijn ontwerp, waardoor zijn ideeën over vormgeving volledig tot uiting konden komen. Berlage staat bekend om zijn ver doorgevoerde symmetrie in zijn ontwerpen. Daardoor ontstond er een gevoel van onvrede bij Berlage, nadat het opdracht gevende paar zich steeds maar opnieuw met de ontwerpen bemoeide, wat tot voortdurende aanpassingen leidde. De wens om aan het bijna voltooide gebouw alsnog een serre toe te voegen, was voor Berlage aanleiding om zich terug te trekken. Henry Van de Velde nam zijn werk over.
Die symmetrie, zo links eruit ziet moet ook rechts eruit zien, voert Berlage tot in het oneindige door.
Hier een voorbeeld van het bijgebouw over deze symmetrie van Berlage. Het kan bijna niet anders of Berlage moet een verregaande vorm van autisme hebben gehad.
Ik sta bij de eerste zaal nogal ver achteraan, als de meneer van de rondleiding zijn verhaal doet. Het valt mij op dat de witte pijlen op de kast allemaal dezelfde kant uitwijzen, niet symmetrisch dus. Als ik ernaar vraag, schrikt de rondleider, pijlen, pijlen, ik zie geen pijlen. Maar wat blijkt, het is de lichtinval, vanwaar ik sta, die het doet lijken of er pijlen op de kast staan. Één ding is wel duidelijk, de rondleid meneer heeft weer een een leuke grap voor de volgende groepen. "Laatst was er iemand....."
Wat ook geen symmetrie bevat zijn de glas in lood ramen boven de ingang.
Het is het verhaal van Sint Hubertus. Het middelste raam stelt St Hubertus knielend voor. Hubertus ging op Goede Vrijdag jagen, wat gelijk stond aan heiligkennis. Toen hij een hert wou schieten, verscheen er een boodschap boven het Hert: "Of U bekeert zich, of U sterft. Hubertus bekeerde zich tot het geloof en bracht het tot Bisschop. Zo zien we, het is nooit te laat voor een bekering.
Aansluitend aan de rondleiding, gaan we ons te buiten aan elk een broodje zalm met een cappuccino. Ach, het mag wat kosten zegt Hoofd-financiën.
Alsof het allemaal nog niet genoeg is, "doen we ook nog even" het Kröller-Müller museum, maar Hoofd-redactie vindt het voor vandaag voldoende, dus morgen meer!
