Beekbergen 8

 Langzamerhand loopt de camping leeg. De Paasdagen zijn weer voorbij en de werkenden moeten zich weer van hun taken kwijten. Hier en daar zie je een camper een vrijgekomen plek innemen, om zodoende iets meer zon en Satellietontvangst te hebben. Eigenlijk is dat hier wel een must, als je tenminste van het nieuws op de hoogte wil blijven. Want ook ontvangst op de mobiele telefoons is hier op de camping abominabel, dus bar slecht. 

De uitgestelde fietstocht, richting Loenen, gaat vandaag plaatsvinden. We zijn waarlijk niet de enigen die dat idee hebben opgevat. Het is druk op de fietspaden, maar ook de grotere weg, waar ook auto's mogen komen, is druk. Het verbaast mij dat juist op die plaatsen ouderen stoïcijns naast elkaar blijven rijden, waardoor gevaarlijke situaties ontstaan. Dit als van de andere kant ook fietsers dubbel rijden. Ik heb nog steeds het idee dat de wijsheid met de jaren komt, maar kennelijk takelt het eerder af!

Op het kaartje van de fietsroute zijn de nummers 8 en 9 negen groen. Dit zijn plaatsen waar pauze is gehouden en 8 en 9 is de begraafplaats van veteranen.

De graven worden regelmatig bezocht, gezien de bloemen die bij de graven staan.

Het blijft een beetje onduidelijk of, even verderop in het bos, hier mensen liggen begraven of dat dit gedenkstenen zijn!

Kennelijk kunnen veteranen hier een plek reserveren, maar ook voor hun geliefden, want sommigen zijn zeer recent overleden.

Het eerste deel van de terugweg nemen we een iets andere route, die ons langs dit prachtige landschap brengt.

Hoewel Hoofd-fotografie mij, min of meer, verplicht een foto van de andere kant van het weggetje te nemen. Voordat ik vanavond zonder sokken naar bed moet, voldoe ik maar aan deze opdracht.

Dan nog even een kleine observatie mijnerzijds. De overbuurman is gisteren niet van zijn stoel geweken, maar vandaag gaat hij iets aan zijn buikje doen. Plotseling zie ik hem in wielerkledij verschijnen, maar vervolgens ploft hij weer op zijn stoel. Wat blijkt, hij wil zijn route op zijn navigatie zetten. Dat lukt kennelijk niet, want bijna een uur lang blijft hij prutsen.

Hoewel de eerste meters op het grind nog wat onwennig en wiebelig aanvoelen, rijdt hij eindelijk weg.

Als wij teugkomen van onze fietstocht zit hij met een rood hoofd ook uit te puffen.

De douche heeft zijn werk gedaan en de wieleroutfit hangt te drogen, hoogste tijd voor een biertje!