Dit is, zeg maar, mijn uitzicht zodra we op de fiets zitten. En zeg nou zelf: "t' kon minder." Natuurlijk, de omgeving draagt ook haar steentje bij en daar is hier op de Veluwe geen gebrek aan.
Wat te zeggen, dat tijdens een ritje door het dichte Sparrenbos, dit zich plotseling aan je ogen en geest voltrekt. Ik kan dan niet anders dan in de remmen te knijpen en hier even stil te staan.
Terwijl Hoofd-fotografie zich bezighoudt met de juiste compositie van dit plaatje, stort ik mij op de onderstaande wens put, die zich verschuilt tussen de twee woudreuzen.
Ik wandel er even naar toe en doe een wens. Nu maar afwachten of de wens ook uitkomt, maar dat duurt nog wel even.
Had ik het aan het begin van deze blog over een mooi uitzicht. Dit zien wij vanuit de camper door de vooruit, als langzamerhand de duisternis invalt en de verlichting aangaat.
Hoe mooi dit plekje ook is, vrijdag verkassen we naar de officiële camping, want het camperveld en de camperplek is voor het complete Paasweekeinde helemaal volgeboekt. Vanmorgen loopt Hoofd-reserveringen nog even langs de receptie om te vragen of er nog andere plekjes beschikbaar zijn gekomen. Ze krijgt een lijst met een paar "vrije" plekken en wij worden gevraagd hier "even" langs te lopen. Nou, dat is een hele tippel en het zweet laat zich niet onbetuigd.
Het einde van dit lied(je) is, dat we op de allereerste aangewezen plek gaan staan.
